Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image
Scroll naar boven

Boven

Ger gaat ver (5): Steve Irwin

Ger gaat ver (5): Steve Irwin
Ger
  • Op 27 maart 2014

Ik ben een liefhebber van de Aziatische keuken. Geef mij een groene curry, pad thai of een Hotpot met allerhande vlees erin en ik ben gelukkig. Tiger-biertje erbij – prima. Zo af en toe doe ik ook weleens een ‘lekker visje’. Maar dat blijkt in Nha Trang, een badplaats in Vietnam, een uiterst gevaarlijke bedoening.

“You say aaahhhhhh”, zei de als een gemiddelde kantoorklerk uitziende dokter tegen me. Na drie keer de weinig hygiënische patiëntenkamer onder te hebben gekokhalsd, moest het er nu maar eens van komen. Ik zette me schrap en een vijftien centimeter lange staaf – grapjes mogen – werd mijn keel in gedeephtroat. Tegelijkertijd kwam een schaar, vergelijkbaar met zo eentje die je moeder gebruikt om je bloempotkapsel bij te knippen, mijn nog naar zout van de zee smakende mond binnen. Dat kan haast niet goed gaan, dacht de iets te Westerse Ger op dat moment. Ik bleek het gelukkig bij het verkeerde eind te hebben.

 

ggv_vis2

Bukt u maar even, dan is het zo gepiept.

 

 

Een paar uur eerder at ik op uitnodiging van de verdomd aardige hotelmedewerkers van iHome een uiterst smaakvolle (gratis) lunch. Een tafel vol met lekkernijen, en gezellig Braziliaans, Duits en Vietnamees gezelschap. Stukjes biefstuk, een flinke kom noodles met zo’n beetje iedere lekkere groente die je maar kunt bedenken (toegegeven, zelfs in Azië zijn dat er niet veel, maar toch), en potpourri met daarin vis.

In Nederland eet ik vis bij de vleet. Bij de introductie van de Hollandse Nieuwe kruip ik schaamteloos voor om als eerste dit vettige zeedier als een ware Volendammer naar binnen te werken. Enige nadeel is dat haringen graten hebben. Geen probleem, tegenwoordig kan ik subtiel om die vermaledijde stukjes pseudo-bot heen eten. Als ik haring eet, dan.

 

ggv vis1

Trendy fisheye-filtertje, vriend

 

Want toen ik een flinke hap van de vissoep nam, bleek ik opeens een stuk of wat graten van wat vermoedelijk een witvis was in ‘me bek te hebben’. Normaliter drink ik dit weg met wat slokken Tiger of een flink stuk vlees. Bleek te werken, op een klein graatje na dan. Zelfs een prop rijst – tip van de locals – bleek niet afdoende om dit graatje weg te spoelen. Geen nood. Ik ga gewoon lekker zwemmen in de zee. Gaat vanzelf wel weg. Dacht ik. Maar net als bij de dokter bleek ik het aan het verkeerde eind te hebben.

Bobbie Eden

De staaf ging dieper dan mijn keel in dan de biografie van Bobbie Eden toe zou laten. Een traan verliet mijn rechteroog. Waarschijnlijk van de zenuwen, want ergens vond ik het allemaal heel erg grappig. Ik heb gedoken nabij haaien, dronken vuurtouwtje gesprongen, gescooterd op een snelweg en zo’n beetje alles in mijn mond gestopt waarvan de gemiddelde reisgids zou zeggen ‘dat dit niet zo verstandig is’ (grappen mogen, wederom). Toch heb ik op een pijnlijke schouder na een klein aangeschoten ongelukje na dan, nergens last van. Als je dan naar het ziekenhuis moet om een graatje uit je keel te verwijderen, dan voel je je als Steve Irwin.

Irwin stierf ooit omdat een vis hem stak. Hoewel de beste kerel zo ongeveer ieder levensgevaarlijk dier heeft bevochten, bleek een klein steekje van een verder vrij ongevaarlijke stingray voldoende om de Australiër van zijn leven te beroven. De stingray mikte gewoon goed, precies recht in Steve’s hart. Het zou me niets verbazen als Irwin de dag ervoor nog een krokodil in elkaar had geslagen.

 

ggv_vis5

Dat ziekenhuis heeft meer banners dan Draadbreuk.nl

 

Terug naar het ziekenhuis. Of liever: de wat op het oog sterk geïmproviseerde garage vol met medicijnen leek. De dokter checkte op een Windows XP-computer de status van ‘mijn graat’. De lange staaf bleek een high-tech camera. Via een beeldbuistelevisie kon hij live in fisheye (ja, hier zit ook weer een grapje in) de wondere wereld van mijn keel zien. De beelden werden opgeslagen op zijn Pentium 3.

V-vorm

De graat bleek vast te zitten. Ik had pech. Normaal ligt een graatje gewoon horizontaal of verticaal. Die van mij zat in een v-vorm klem, zo vertelde de Braziliaanse tafelgenoot later, nadat ik hem wat foto’s liet zien. Hij werkte in een ziekenhuis in Londen en benadrukte dat dit maar weinig voorkomt. Fijn, maakte ik toch nog iets unieks mee.

 

ggv_vis3

Eet smakelijk.

 

Met de schaar, die dienst deed als tang, probeerde de dokter annex kantoorklerk de graat te verwijderen. Met behulp van mijn ‘aaahhhh’ kalmeerde mijn keel en kon de beste man de boosdoener plukken. Trots liet hij het resultaat zien. Niet groter dan een centimeter, was dat ding. En toch had de graat me een behoorlijk vermoeiende dag opgeleverd.

Tegelijkertijd ook wel weer een avontuur. Een Vietnamese ziekenhuisgarage zie je ten slotte niet iedere dag. Misschien vanavond maar een baarsje doen? Tiger-biertje erbij – prima.

Ger is voor onbepaalde tijd weg. Momenteel zit hij in Vietnam. Morgen kan dat weer ergens anders zijn. Draadbreuk is er in ieder geval bij.