Het is misschien wel de meest futuristische ontwikkeling op tech-gebied van de afgelopen jaren. De miezerige inkjet-printer is geëvolueerd tot een apparaat dat ruimtelijke objecten kan creëren. Inmiddels zijn we zo ver dat die sci-fi ook gewoon bij jouw thuis kan staan, zo zagen we op de stand van Ultimaker op Presszone. Tenmiste, als je 1900 euro en een flinke tafel over hebt.
De Ultimaker probeert zich een beetje te profileren als huis- tuin- en keukenprinter, maar dan in 3D. In de promovideo is dat al te zien. De software is zo eenvoudig te gebruiken dat een koter op school een poppetje kan maken. En als je even geen vaas hebt voor je geraniums, dan slinger je thuis de printer even aan. Met een verkoopprijs van 1850 euro is de Ultimaker 2 niet goedkoop, maar ook niet astronomisch duur. En door zijn formaat kun je er wellicht nog ergens een plekje voor vinden in de schuur. Een rolletje 3D-inkt (dus gewoon plastic draad) kost je 31,50 euro per kleur.
Als je even geen vaas hebt voor je geraniums, dan slinger je thuis de printer even aan
HET VERDICT VAN DRAADBREUK
Ik vind kunststof voorwerpen negen van de tien keer echt verschrikkelijk lelijk. De enige dingen die ik dan ook van dat materiaal in huis heb, zijn gebruiksvoorwerpen. Je denkt toch niet dat ik een 3D-printer ga aanschaffen om dan in 3,5 uur een paperclipbakje, slakom of maatbeker te gaan printen? Nee, dan loop ik liever even naar de winkel om voor weinig geld (want plastic) zoiets te halen. En daarbij: zelf ontwerpen? Ik zei toch dat mensen geen smaak hebben!
Mijn staafmixer is stuk. Een klein, simpel plastic verbindingsstukje is gebroken en nu mixt de staaf niet meer. Het gevolg is eindeloze wachtmuziek als ik de fabrikant probeer te bereiken, ongetwijfeld gevolgd door een gedwongen trip naar de winkel. Terwijl ik dat plastic dingetje ook gewoon zelf zou kunnen printen. Wat ik probeer te zeggen: over een paar jaar koop ik een 3D-printer en dat gaat mijn leven veranderen.
Ooit dacht ik dat het slim was om een scanner aan te schaffen. Ik wilde alles scannen, dat leek me cool. Totdat ik na een goede week erachter kwam dat het helemaal niet zo tof is om te scannen. Je hebt allemaal digitaal materiaal waar je vervolgens niet meer naar kijkt. Nooit meer gebruikt, dat ding. Ik hoop met heel mijn hart dat het anders is bij 3D-printen. Maar ik vraag me bij het tikken van deze vijf regels al de hele tijd af: wat zou ik in vredesnaam moeten 3D-printen? Ik zou het bij god niet weten.
Ik kan van een homp klei nog geen piemel boetseren, maar met computers ben ik redelijk handig. Geef me zo’n 3D-printer en ik maak wat mooi spul om de boys hier links van me te overtuigen dat 3D-printen echt de toekomst is. Goed, het ontbreekt op dit moment nog aan echt creatieve voorbeelden (op medische dingen als een kunstheup na), maar van een tandpastaduwer word ik al behoorlijk enthousiast.