De Retro Game Experience in Hilversum had op geen passender moment gehouden kunnen worden. Het weekend voordat GTA V – als het goed is – een nieuwe standaard zet op het gebied van computergames, kunnen liefhebbers in het Instituut voor Beeld en Geluid zich nog maar eens vermaken met games van jaren, decennia terug. Want om te waarderen wat je nu hebt, moet je weten waar je vandaan komt.
Een kleine, bedompte ruimte van het instituut is vol gestouwd met zo’n vijftig arcadekasten. Het is donker, druk en een herrie. Elke kast blèhrt zijn eigen neurotische deuntje en overal waar je kijkt knippert wel iets. Door de grote hoeveelheid oude elektronica is het ontzettend warm. En het ruikt naar zweet. “Zoals het hoort in een arcadehal”, merkt een medewerker op.
Bij binnenkomst staan er klassiekers uit de jaren ’70, van Space Invaders tot Lunar Lander. Verderop de grote namen uit de jaren ’80. Wie heeft niet ooit eens een potje Pacman, Frogger of Out Run gespeeld? Het drukst is het bij de kasten uit de jaren ’90. De Mortal Kombat II-kast levert verreweg de meest verbitterde gevechten en de meeste herrie op. De langste rij staat voor de kast van After Burner. Zowel de cabine als de stoel bewegen schokkerig mee met Sega’s straaljagerspel uit de jaren ’80. Munten zijn niet nodig; alle kasten staan op ‘Free Play’ en kunnen naar hartenlust uitgeprobeerd worden.
Dus proberen mannen van voorbij de dertig fanatiek krokodillen te passeren op de Atari 2600
De klassieker van Nintendo nam een prominente plaats in tijdens de Experience. Al is het maar door het vertonen van de briljante documentaire King of Kong: a fistfull of quarters, waarin de twee beste Donkey Kong arcade-gamers strijden om het record. Wie denkt net als de hoofdpersonen een killscreen te kunnen halen, kunnen zich melden bij de Arcadekast om daar een high-score neer te zetten. Op zaterdag komt die niet hoger dan 30.000 punten, waarmee de bezoekers nog niet in de schaduw mogen staan van de recordhouders, die boven de 1.000.000 uitkomen.
Vergeten spellen
Maar competitief is het nergens op de Retro Game Experience. Controllers worden na één potje beleefd afgestaan, schouderklopjes uitgedeeld. De dag staat meer in het teken van een terugzien met oude bekenden. Vergeten spellen waar vroeger vele middagen buitenspelen voor werden opgegeven, kunnen hier weer eens uitgeprobeerd worden. Kijken of het nog in de vingers zit.
Maar tussen de grote, bonkige consoles met minder werkgeheugen dan een budgetsmartphone valt nog iets op: ondanks de beperkingen van de hard- en software is een leuk spel ook na twintig jaar nog steeds een leuk spel. Slechts tien seconden aan Pitfall en de pixels versmelten met elkaar en Pitfall Harry en de gevaarlijk jungle waar hij doorheen moet komt tot leven. De levels zijn frustrerend, maar uitdagend genoeg om niet op te willen geven. Het is een interessante gedachte voor als we zo vol overgave in de gedetailleerde wereld van GTA V duiken. Waarschijnlijk het meest uitgebreide spel tot nu toe, met meer mogelijkheden dan ooit. Maar gaan we er ook zoveel uren plezier aan beleven als aan Super Mario Bros.? Nee, waarschijnlijk niet nee.
