Man, internet is mooi. Zonder internet zou de 8-jarige Dylan Spoering nul toeschouwers hebben voor zijn gratig pianoconcertje. Nu stond er 400 man in de regen voor zijn huis te luisteren naar zijn gepingel, en keken er 45.000 live mee. Maar er wordt ook regelmatig iets zinnigs gezegd door intelligente mensen. Bijvoorbeeld over tech. Wij doen ons best om bij te blijven, zodat we ook af en toe iets zinnigs te zeggen hebben. Maar in plaats van de beste artikelen te herkauwen in een eigen nieuwsberichtje, verlinken we ze gewoon. Dit zijn de artikelen waar Draadbreuk iets van opgestoken heeft.
Lettertype-nerds. Ze bestaan
Google Is Designing the Font of the Future. Here’s How.
NYMag
Ooit wel eens stilgestaan bij het lettertype van je Androidsmartphone? Nee? Wees dan maar blij dat er mensen zijn die dat wel doen. Heel lang en grondig stilstaan zelfs. Google heeft voor Android het lettertype Roboto ontwikkeld. Elk detail van elk lettertje is zo ontworpen dat het er op elk beeldscherm van elk apparaat nog gelikt uitziet. Tenminste, dat was de bedoeling. Maar de hardcore font-nerds vonden het drie keer niks. Dus is Google terug naar de tekentafel gegaan, en hebben ze een font ontwikkeld dat er….ehm….eigenlijk precies hetzelfde uitziet. Tenminste, voor ons ongeoefende oog. NYMag beschijft de minimale veranderingen en wat voor effect die kunnen hebben. Mooiste passages zijn de vergelijkingen die het belang van lettertypes moeten duiden: “Designing a system font for Android is like trying to pick an outfit that will look equally good at the beach and a black-tie dinner.”
WAT ZEGGIE, WINDOWS?!
The software design trends that we love to hate
Arstechnica
Kijk eens naar de software op je smartphone, je tablet of je laptop. Hoe ziet het er uit? Waarschijnlijk kun je het in één woord beschrijven. ‘Mooi’, ‘stijlvol’ of ‘modern’. Iets in die richting. Maar in werkelijkheid is het een samenraapsel van allerlei elementen die niet alleen fijn moeten zijn om naar te kijken, maar ook moeten verraden wat ze doen, welke functie ze hebben en wat jij er als gebruiker mee kan. Meestal gaat dat ongemerkt goed, soms ook totaal niet. Arstechnica zet een aantal van die fouten op een rijtje. Opvallend: veel iOS. En Windows 8 schreeuwt tegen je.
Horlogemakers kunnen nog wat leren van horlogemakers
Why Smartwatches Could Stand Some Old-School Watchmaking
ReadWrite
Al bij de eerste van de nieuwe generatie smartwatches die we in handen hadden, de Samsung Galaxy Gear, roepen wel al: dit is geen horloge. Een horloge is stijlvol en een reflectie van jouw persoonlijkheid. Een smartwatch is een gehandicapte smartphone, met een rubber bandje om je pols bevestigd. Niets meer. Dat standpunt krijgt nu bijval van techsite Readwrite. Zij betogen dat de huidige smartwatch-fabrikanten iets kunnen leren van de horlogemakers uit vervlogen tijden. De precisie, het talent om complexe zaken kleiner te maken maar complex te houden, het creëeren van nieuwe klokjes als kunstvorm. Klinkt een stuk beter dan de fantasieloze meuk waar we nu nog mee zitten.
3D op smartphones. Het kan weer
Holographic Displays Coming to Smartphones
IEEE
3D op smartphones is al lang en breed begraven. Horen we nooit meer wat van. Althans, dat dachten we. Maar wellicht dat we het over een jaar of 2 nog eens proberen. De vorige generatie 3D-telefoons maakten gebruik van stereoscopisch 3D, wat in het gunstigste geval belabberd beeld opleverde (in slechtere gevallen; hoofdpijn en misselijkheid). Maar hologrammen kunnen dat allemaal oplossen. Nu klinken hologrammen uit je telefoon als iets wat R2D2 in Star Trek (“So say we all!”) zou ophoesten, maar die dingen zijn daadwerkelijk in ontwikkeling. Hele geruststelling: de ontwikkelaar wil ons er pas mee opzadelen als ook de 2D-ervaring van de schermen op het niveau is van wat we nu gewend zijn. Klasse.
De kracht en zwakte van sociale netwerken
Social networks at war
Bright Ideas
Het was een inktzwarte dag met een net zo donkere nasleep. Veel mensen kwamen het verschrikkelijke nieuws van het neerstorten van vlucht MH17 te weten via sociale netwerken. De eerste berichten, de eerste foto’s, de eerste schokkende beelden deden de ronde via Twitter en Facebook. Sneller dan de online media ze konden verifieren en doorplaatsen. Dat is de kracht van sociale media. We snakten naar informatie, wilden weten hoe erg het was, wie er bij betrokken waren, of het echt waar was. Dankzij de ontzettend aangrijpende tweets van bijvoorbeeld Rusland-correspondent Olaf Koens (@obk) weten we iets meer. Maar dankzij diezelfde sociale netwerken komt er ook veel onzekerheid. Alle betrokken partijen kunnen hun eigen waarheid ongefilterd de ether in gooien of juist berichten van het andere kamp betwisten. Diezelfde Olaf Koens schreef daarover eerder een artikel voor Bright, hoe sociale media een belangrijke rol spelen in het conflict in de Oekraïne. “Wat waar is weet niemand”, schreef hij kort geleden in dat artikel. Ook nu, in de nasleep van de ramp, is dat helaas nog maar al te waar.