Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!
5. Nog meer emotionele vervlakking met Facebook
Draadbreuk geeft een likeje aan deze collectieve facepalm.
Facebook heeft eindelijk zijn oren laten hangen naar het grote publiek. Je kon er deze week niet omheen: Mark Zuckerberg vertelde in een interview dat de social media-site gaat komen met een button naast de like-knop. Geen duimpje omlaag, maar een knop waarmee je ook kunt laten zien dat je respect toont als er iets wordt gedeeld dat niet zo leuk is. Het techjournaille had weer een feestdag. Zo schreef Daniël Verlaan de website van RTL Nieuws vol en mocht Arnoud Wokke bellen met Sander de Heer op Radio twee, waar hij vertelde dat het toch ein-de-lijk eens tijd werd dat die knop er kwam want wat moet je in hemelsnaam als iemands kat dood is? Dat kun je toch niet liken? Bij Draadbreuk stonden we vooral met ons hoofd HEEL HARD tegen de muur aan te bonken. Zo ver zijn we al: dat we niet even wat bemoedigende woorden kunnen spreken tegen iemand die een moeilijke tijd heeft. Nee, we raken in paniek als er niet met een druk op de knop op gereageerd kan worden. Riepen critici ooit dat social media zorgen voor een emotionele vervlakking? Het is bijna zover. Het menselijke contact op Facebook is verworden tot een foto van je kat plaatsen en zien welke zombies het liken. Goed, wij pakken de telefoon maar en bellen weer eens iemand om te vragen hoe het met ‘m gaat.
4. Of jullie even met z’n allen Nescafé groot willen maken
Kijk: deze plaatjes ga je never nooit niet op je timeline zien.
Momenteel zijn de grote spelers op the interwebs bezig hun merken winterklaar te maken. Nieuw logootje hier, frisse campagne daar, een paar nieuwe diensten zus en zo en Google, Facebook en noem ze allemaal maar weer op kunnen er weer een jaartje tegenaan. Lachen trouwens, alle designbureaus die de logo’s een nieuw likje verf geven. Tegenwoordig wordt alles gemeten en is iedere bolling en elk lijntje van een letter berekend en bemeten. En daarom gaan alle logo’s steeds meer op elkaar lijken: toch grappig voor al die bedrijven die zich proberen te onderscheiden.
Ook bij Nescafé hebben ze sinds de zomer een nieuw logo. Je raadt het al: lekker flat en simpel, net als de rest. Maar het moederbedrijf Nestlé heeft bedacht dat het koffiemerk het op internet helemaal anders moet gaan doen. Nokken met de doorsnee website, nee: Tumblr is het toverwoord. Mensen moeten Nescafé delen. En dus heeft het bedrijf onder het motto #itallstarts allemaal kloeke ‘deelplaatjes’ op zijn site gezet. Die deelplaatjes zijn natuurlijk gewoon advertenties. Of we met z’n allen even naar nescafe.com willen gaan, die illustraties willen opzoeken en delen a.u.b.! Wij zien de marketeer die het heeft bedacht al lekker achterovergezakt met zijn beentjes op het bureau naar zijn scherm kijken, wachtend op internet-domination. Die kan lang wachten.
3. Dansende baby gooit copyright-misbruik over het balkon
“Ooga-Chaka Ooga-Ooga!” – maar over deze video gaat het dus niet.
Iedereen weet dat als je een foto, video of liedje gebruikt voor een eigen productie, je daar toestemming voor moet vragen aan degene die er de rechten over heeft en daar desnoods voor moet betalen. Copyright is er nu eenmaal niet voor niets. En dat er organisaties zijn die de belangen behartigen van die rechtenhouders, dat snappen we ook wel. Maar waarom moeten die copyright-owners altijd van die Machiavelliaanse golems zijn die het altijd gemunt lijken te hebben op de normale man? We hebben het hier niet eens per se over de schikkingsvoorstellen die je krijgt als je in Duitsland een film download (ACHTHONDERD EURO) want dat mag niet en hoewel de hoogte van zo’n boete natuurlijk compleet van de pot gerukt is, blijft het gaan om een strafbaar feit.
Nee, we praten over de zogenaamde trawling-praktijken van bedrijven als Universal en rechtenorganisatie RIAA. Die hebben algoritmes die YouTube afspeuren en als ze een video met een liedje tegenkomen dat van hun is, het meteen offline laten halen. Er was namelijk een wet die dat bepaalt: YouTube moest zo’n video van zijn site halen. Je reinste George Orwell-achtige praktijken natuurlijk, want sinds wanneer doet de context er niet meer toe? Als je een video maakt van je dochter die danst op een song van Prince, draait het natuurlijk niet om die song van Prince. En dat bedacht een rechter in de V.S. ook. Sterker nog: precies in dit voorbeeld. En daarom moet nu per getrawlde video op Youtube worden bekeken of het gebruikte nummer valt onder ‘fair use’. Ha! Dat wordt leuk met die uren film die elke seconde op YouTube worden gezet. We hadden bijna met die rechtenorganisaties medelijden gekregen, als ze ook maar een greintje sympathie bij ons hadden opgeroepen.
2. Airbnb zet zich extra in voor huisjesmelkers
Ach, liever een huisjesmelker dan spinazie op de badkamertegels.
In Berlijn, maar ook in andere steden is een complete industrie ontstaan rond Airbnb, een die niks meer te maken heeft met het even huren van een kamer van iemand die er toch niet is. Nee, hele gebouwen worden als motels ingericht en verhuurd. Er zijn bedrijfjes die zorgen voor de sleuteloverdracht en schoonmaakbedrijven speciaal voor Airbnb. Daar eten dus heel veel mensen van, maar het is ook wel logisch dat reguliere hotels op hun achterste benen staan: voor hen gelden immers veel meer regels en wetten. Daarbij heeft het systeem dus vrij weinig meer van doen met het originele uitgangspunt van Airbnb.
Maar wat moet je er nou mee als organisatie zelf? Verbieden? Dat gaat Airbnb namelijk héél veel geld kosten – de zogenaamde huisjesmelkers zorgen namelijk voor aardig wat omzet. Of sta je het gewoon oogluikend toe en laat je uiteindelijk een rechter beslissen hoe ermee om te gaan, zodra er een gemeenste of hotelketen een zaak tegen je aanspant. Beide kan, maar ga niet voor de laffe middenweg die Airbnb nu is ingeslagen. Het bedrijf gaat nu aangeven of een appartement wordt verhuurd door een particulier of een eerder beschreven organisatie. “De meesten willen helemaal niet in pseudo-hotels overnachten, maar een authentieke ervaring meemaken in een appartement van een gelijkgestemde”, aldus topman Nathan Blecharczyk in de Volkskrant, om eraan toe te voegen dat hij verwacht dat de huisjesmelkers uiteindelijk dan zelf verdwijnen. Ja hoor, maar tot die tijd er optimaal van blijven profiteren. Dan heb je ook geen principes, hoor.
1. Seksrobots discrimineren mannen
Ja, bukt u maar even, mr. Robot.
Een prachtig voorbeeldje van onbewust seksisme deze week. Twee befaamde robotwetenschappers startten de campagne Campaign Against Sex Robots. Jawel, de wereld staat op het punt kennis te maken met een heuse androïde die voor pompenstein bedoeld is en de moraalridders zitten alweer op de barricade. Even voor de duidelijkheid: zo’n seksrobot is natuurlijk hartstikke sneu. Werkelijk, pak dan gewoon een stofzuiger. Maar de reden voor de wetenschappers deze campagne te starten is er een van een rare redenatie. Onderzoekers Kathleen Richardson en Erik Billing vinden namelijk dat ‘het maken van robots in de vorm van vrouwen, echte vrouwen als seksobjecten wegzet’. Euh, juist ja. Maar ho eens even: wie zegt dat alleen mannen zo’n ding willen? Inderdaad, vrouwen vinden het ook lekker hoor! Zullen we dan ook maar gelijk alle douchekoppen verbieden, omdat ze ons mannen als lege omhulsels met een piemel wegzetten? Inderdaad, next!
Foto-credits:
Header: R2-D2 via photopin (license)
Facepalmpacefalm 5 via photopin (license)
Dirty hotel: Octagon Ferns via photopin (license)
R2-D2 R2D2 via photopin (license)