Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!
5. Onderzoek Consumentenbond: vuur is heet
Waarom zijn dingen zoals ze zijn? Gewoon, omdat ze zo zijn, dingen. Als je een kudde Feyenoord-hooligans op een monumentale stad loslaat, weet je van tevoren dat er een fontein kan sneuvelen. Als je een verslaggever een voetballer die de wedstrijd met een doelpunt in de laatste minuut heeft beslecht ziet interviewen, kun je ervan uitgaan dat de meest spannende vraag ‘wat gaat er nu door je heen’ is. En wanneer in oktober het allereerste blaadje van de boom valt, is het zeker dat je nog vijf uur op Utrecht Centraal op je trein kunt wachten. Daar hoeft je geen hogere wiskunde voor gestudeerd te hebben.
Daarom wist iedereen wat er ging gebeuren na de fusie van de kabelaanbieders Ziggo en UPC. Je weet wel, de bedrijven waar je als klant minstens ieder half jaar de modem door de woonkamer wil smijten omdat hij het niet meer doet, je altijd drie uur in de wacht staat als je de klantenservice belt en de monteur precies in de laatste drie minuten van het afgesproken dagdeel aanbelt en binnen twee minuten weer weg is, omdat hij dat ene onderdeel niet bij zich heeft. Half Nederland had al een goed boek klaarliggen, want dat je een tijdje geen tv zou hebben, kon je incalculeren. Bij de Consumentenbond bleek de fusiefaçade echter een prima moment om eens een paar flinke open deuren in te trappen. Hupsakee, onderzoekje: veel problemen na samenvoegen netwerken UPC en Ziggo. Chapeau, jongens, op naar het volgende project: kijken of vuur heet is en water nat.
4. Noor komt voor de man op
Goed, wij zijn dus helemaal klaar met Tinder. Het is genoeg geweest, het wordt tijd dat de dating-app een halt wordt toegeroepen. Want laten we eerlijk zijn: het is gewoon seksisme, een ordinaire vleeskeuring. Het draait niet meer om karakter, om intelligentie of een goed hart, nee: ons mannen wordt geacht een leuk setje aan te trekken, uren voor de spiegel te staan om daarna mooi op de foto te gaan en dat allemaal om de vrouwen te plezieren. En hebben we een match, dan worden binnen de kortste onheus bejegend, krijgen we de goorste taal naar ons hoofd geslingerd en worden we seksueel geïntimideerd. Dat moet maar eens voorbij zijn. Wij mannen hebben ook gevoel en zijn meer dan een lijf! Daarom een groot applaus voor Pete Johannson. Hij draait de rollen eens om! Dit zijn mijn eisen en daar zullen jullie het mee moeten doen, dames!, zo schreeuwt zijn Tinder-profiel. Ja, het is tijd voor meer masculinisme in de wereld. Mannarchie! En in Johansson hebben we onze eigen Aletta Jacobs.
3. Amerikanen: Obama kan je piemel zien
De grappigste Amerikaan op televisie is tegenwoordig een Brit. Vergeet John Stewart, vergeet de Jimmy’s Fallon en Kimmel en vergeet Conan O’Brien: John Oliver is de man waar het om draait. In het programma Last Week Tonight legt de komiek op welbespraakte manier en met een flinke dosis sarcasme en verwondering het nieuws uit aan de inwoners van de Verenigde Staten. En dat was natuurlijk wel eens nodig: een Europeaan die daar vertelt hoe de zaken in elkaar zitten, de bevolking uit het leven van The Kardashians trekt en met de neus op de bittere nieuwsfeiten drukt. Zo liet hij al eens zien wat een verschrikkelijk corrupt zooitje de FIFA is en hoe de tabaksindustrie werkt. Goed, misschien een beetje een ver-van-mijn-bed-show voor de Amerikanen, maar dat wordt anders als het gaat om een privacy schendende overheid. Want Obama en de zijnen, die lusten daar wel pap van.
Maar het privacyprobleem is een nogal abstract iets. Men zegt al gauw: ik heb niks te verbergen, dus de overheid mag alles van me weten. Lariekoek natuurlijk, iedereen die geschiedenis op school heeft gehad weet hoe dat kan aflopen. En toch is het een lastig verhaal uit te leggen wat de impact is van alle wetten die ervoor zorgen dat de overheid je reilen en zijlen kan nagaan. Daarom toog Oliver naar klokkenluider John Snowden met de vraag die iedere Amerikaan met de neus op de feiten drukt. Briljant en eng tegelijkertijd.
2. Stephen King is een baas
Even voor de duidelijkheid: niets dan lof voor het imposante oeuvre van Stephen King. The Shining, The Green Mile, The Stand en The Shawshank Redemption: het zijn allemaal prachtige werken waarmee de schrijver zijn plaats in het horrorcanon ruimschoots heeft verdiend. En toch hangt er iets om hem heen, een soort degelijkheid waardoor ik zijn boeken niet zo snel opensla. Misschien is het zijn reusachtige bibliografie, waarin ook genoeg mindere pillen te vinden zijn. Of het feit dat ieder schooljongetje zijn boeken leest en het tof vindt, net als zijn moeder en zusje. Stephen King is daardoor toch een beetje camp. Griezelverhalen voor oude jongens, de mannelijke equivalent van de bouquetreeks.
Daarbij heeft King ook een wat saai imago. Kan hij niks aan doen, dat hebben bijna alle schrijvers boven de vijftig. Pijpje roken op de cognackleurige stoel, dat werk. Maar wat heb ik me in deze baas vergist, zeg! Stephen King is een held en zeker geen suffige opa die tussen het schrijven door in de tuin werkt. Hij houdt namelijk van technologie én snelheid: de combinatie die de man van de jongens onderscheidt. Sinds kort heeft hij een dikke Tesla. Dan kun je suffe filmpjes maken terwijl je op de snelweg rijdt en daarmee alle andere weggebruikers in levensgevaar brengen, maar King niet. Die ging naar het circuit om een paar rondjes te dragracen. “Took my Tesla out to a dragstrip last week and ran the 1/4 mile. 112 MPH, 0 to 60 in 4 seconds. Like driving an X-Wing fighter.” Potverdorie, hij gooit er ook nog eens een Star Wars-verwijzing tegenaan. Kan deze man misschien een standbeeld krijgen?
1. Drone-vlieger is hobby kwijt door aspergekok
Klein leed in Etten-Leur deze week. In de Noord-Brabantse gemeente is het jaarlijks bijna een feestdag als de eerste asperges uit de grond worden gestoken en op een bordje gepresenteerd worden – iets wat overigens überhaupt al onder de noemer klein leed valt. Bij restaurant De Zwaan proberen ze er iedere keer iets speciaals van te maken. Het lijkt een beetje op de Sinterklaas-ontvangst op de basisschool vroeger. De ene keer worden ze met een racewagen vervoerd, dan weer met een luchtballon en dit jaar moest het helemaal een onvergetelijke dag worden: ze hadden een drone geregeld die de groenten rechtstreeks van de akker naar de eetgelegenheid zou brengen! De restaurateur had zijn netste pak aangetrokken en zelfs de regionale tv-zender was erbij.
Bij zoveel kneuterigheid hoop je natuurlijk dat er stiekem iets mis gaat. Totdat we de drone-bestuurder zagen: een hobbyist die waarschijnlijk al drie jaar niet meer op vakantie is geweest om voor het apparaat te sparen. Iedere dag haalt hij er een doekje over en niemand ander mag ook maar naar de drone kijken. Alleen voor deze ene keer haalde hij ‘m, na lang aandringen van de ietwat publiciteitsgeile restaurant-eigenaar en met een gezonde dosis tegenzin, uit de kast voor deze stunt. Het speelde door zijn hoofd: eigenlijk moet ik dit niet doen, want er is te veel mist en nu vliegen is onverantwoord. En toch deed hij het. Hij heeft het geweten: na een paar tientallen meters stortte de drone neer. Fik erin. De beteuterde blik waarbij het huilen nader dan het lachen bij de vliegenier staat. Een apparaat 3.500 euro naar de maan. En misschien ook een boete, omdat hij de drone voor een professioneel doeleinde inzette en dan heb je een vergunning nodig. Van zoveel droefheid zouden zelfs wij even stil worden, ware het niet dat het zo vreselijk grappig is.
Fotocredits:
Header drone: DSC_9581 via photopin (license)
Regen: When it rains… via photopin (license)