Wij zijn Draadbreuk. Wij houden van tech. Maar wij worden ook weleens moe van alles. Moe van gezeur, moe van overbodige gadgets en moe van hypes. En nu het einde van het jaar nadert, doen we schaamteloos aan een ‘stukje’ reflectie en komen we tot de conclusie dat er genoeg onderdelen van het techwereldje weg kunnen blijven, of in ieder geval stilzwijgend hun leven moeten leven. Daarom: 5 dingen die we in 2014 niet meer willen horen.
5. NSA/CIA-afluisterpraktijken
Ja, wij vinden internet ook eng. En ja, wij willen ook niet dat Barack Obama onze conference calls afluistert. En van het adagium ‘ik heb niets te verbergen, dus ik vind het allemaal niet zo erg’, gaan onze nekharen ook recht overeind staan. Maar laten we wel wezen: dat de CIA onze mails checkt, telefoontjes afluistert en de bruine strepen in onze onderbroeken controleert op DNA-sporen is toch niets nieuws? Ieder weldenkend mens weet dat Big Brother ons watcht. Ruudje Bernard ‘effe lekker knuffelen’ is er niet voor niets (even) rijk mee geworden.
4. De Correspondent
Rob Wijnberg vonden we vroeger erg tof. Hij schrijft goede verhalen, heeft veel kijk op een grote hoeveelheid aan onderwerpen en was een baas toen hij de hoofdredacteur was van NRC.Next. Maar sinds hij met veel bombarie het nieuwe medium ‘De Correspondent’ heeft gelanceerd, is de beste man niets meer dan een subtiel uithangbord voor iedereen die denkt de journalistiek te veranderen, ook al spreekt hij dit zelf sterk tegen.
De Correspondent, een nieuwe website waar je geld moet betalen om alle artikelen en andere content te consumeren, was een grootse hype in de Twittosphere van Nederland. Binnen no-time had De Correspondent, met onder meer technoviking Alexander Klöpping en voormalige GroenLinks-voorvrouw Femke Halsema in de gelederen, genoeg geld binnengeharkt om van start te gaan. Het resultaat: mooie, diepgaande artikelen over van alles (ook de tech-onderwerpen zijn lezenswaardig), maar vernieuwende journalistiek? Nee. Hoeveel baanbrekende artikelen zijn de wereld over gegaan? Hoe vaak heeft Gerard Arninkhof De Correspondent als bron aangevoerd in het NOS journaal?
De Correspondent is gewoon een leuk medium, niets meer niets minder. Twitteren we ook dagelijks over De Stentor of BN/de Stem? Niet nodig, dus.
3. Domotica
Pfoe. Alleen van het woord krijgen we al slappe ballen. Domotica. Alsof er ergens een eiland vlakbij Antartica is waar Dommel, die dikke hond van die tekenfilmserie, zijn huishouden heeft. Heeft er echter niet veel mee te maken: domotica is ‘de integratie van technologie en diensten, ten behoeve van een betere kwaliteit van wonen en leven’, aldus Wiki. In de praktijk komt het erop neer dat je je hele huis moet bedienen met een applicatie. Je komt bij wijze van spreken met een chick de huiskamer in, start een iPad-app op en je hele huis is automatisch ingesteld naar eigen wensen. Het licht wordt gedimd, Spotify zet Barry White op en de iPhone wordt op Do Not Disturb gezet. Mocht je je om wat voor reden vervelen, kun je dit in elk elektronisch product wat je maar hebt delen op de sociale media. Waarom? Omdat het kan, hoor ik u denken. Nee. Kost stroom en is overbodig. Wij twitteren wel vanaf onze iPad. Onze koelkast gebruiken we om ons eten koel te houden.
Domotica is in zekere zin handig, maar je kunt het overdrijven.
2. Patentoorlogen
Oprechte vraag: lezen jullie de berichten met als kop ‘Apple dreigt met rechtszaak’ nog? Wij wel, maar het is werk en dan moet dat. Voor de lol? Nee, zeker niet.
Samsung en Apple voeren al jaren lang verwoede gevechten om (kleine) patenten in een te dure rechtszaal. Natuurlijk, het eigendomsrecht is er niet voor niets, maar het geleuter om kleine tweaks in webpagina’s en knoppen die op dezelfde plek zitten doet ons weinig meer. Natuurlijk, oh genuanceerde lezer, you have to see the bigger picture, maar soms mag je ook weleens klaar zijn met dit soort gerommel in de marge. Samsung en Apple, effe lief doen. Geef elkaar een handje, zeg sorry en accepteer die gele kaart. Mag je erna lekker samen douchen.
1. Paniekinnovatie
Samsung is er meester in. Gekke producten maken die wellicht, eventueel, heel misschien, weleens aan kunnen slaan. Maar ronde tv’s, smartphones die je bedient met je ogen of die een draaibare megapixelcamera voor selfies hebben – daar zitten we gewoon niet op te wachten. Toegegeven, we grinniken er om, maar zien toch liever dat die duurbetaalde onderzoeksgelden in goede ideeën worden gestopt. Een fatsoenlijk werkende SmartTV-bijvoorbeeld. Of een cameratelefoon met een hele goede sensor.
Meest ultieme voorbeeld van ‘paniekinnovatie’ lijkt de Samsung Galaxy Gear te zijn. Een smartwatch die geen smartwatch is. Een lelijk horloge waarop je mail en WhatsApp-berichten ontvangt. Lijkt handig, maar wanneer je daar een smartphone voor nodig hebt en de accuduur korter is dan een gemiddeld treinritje lijkt de nut volledig weg.