Bij Draadbreuk is het nooit saai. Wekelijks worden we overspoeld door vreemde persberichten, gaan we naar maffe feestjes en signaleren we bij collega’s rare dingen. En dat moeten we aan het einde van de week altijd even verwerken. Daarom is er ’t Wereldje, waarin wij maar eens zeggen wat wij er allemaal van vinden.
5. Google geeft toe: Glass maakt blind
De Google Glass schijnt een aantal heel vervelende bijwerkingen te hebben. Zo wisten we al dat het dragen van de bekende smartbril er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voor zorgt dat je heul vervelend wordt voor je omgeving. Maar ook voor jezelf is het geen pretje. Verschillende techjournalisten die ermee hebben gewerkt, klagen dat ze na een tijdje dragen er stekende hoofdpijn van krijgen. Goed, je kunt ook zeggen dat het door het ongezonde leven van de digitale waakhonden komt. De hele nacht in het donker naar een stralend computerscherm loeren onder het genot van vijf zakken bolognese-chips en tien liter energy drink is natuurlijk niet fantastisch voor je brein. Maar de mannen van BetaBeat.com wilden toch even weten of het dragen van de bril er zelf misschien debet aan was. En dus belden ze met Dr. Eli Pell van de Harvard-universiteit én de man die Google bij het maken van de Glass bijstond. Wat blijkt? Doordat je op een heel abnormale manier door zo’n brilletje kijkt, krijg je op den duur het gevoel dat je hoofd ontploft. Keihard in de prullenbak, ondanks dat je er vijftienhonderd euro voor neertelt, zou je zeggen. Maar nee hoor: tout techwereld blijft ‘m gewoon dragen. We kunnen niet meer normaal naar Daniël Verlaan (o.a. NUtech en een Android-site) kijken nu hij de godganse dag met dat prul op zijn neus loopt. Konden we al niet. Maar nu we weten dat hij waarschijnlijk de hele tijd het gevoel heeft alsof er een hamster zich door zijn hoofd loopt heen te eten en de bril toch gewoon ophoudt, maakt het nog erger. Inderdaad: de geiligheid dat mensen je met een Glass zien lopen maakt blind.
4. Onderzoek: gamers lelijk, maar vrouwen willen ze
Lieve hardcore gamers onder ons, het is tijd om jezelf op de borst te kloppen. Jarenlang heeft de maatschappij jullie wijsgemaakt dat jullie eerder een paar miljoen in de loterij winnen, dan dat jullie een vrouw het bed in zouden lokken. Meisjes vallen nu eenmaal niet op jongetjes met een bleek huidje en vierkante oogjes van het staren naar de tv. Daarnaast willen ze een man met een carrière, en die krijg je niet van 24 uur per dag Call Of Duty spelen. Maar treur niet. Iedereen heeft het keihard FOUT gehad. Jullie zijn ware vrouwenverslinders en dat terwijl jullie niet eens moeders mooiste zijn. Zie de foto hierboven: dat is een zogenaamde morph die fotograaf Chris Dorley-Brown tijdens RuneFest maakte van foto’s van honderden gamers. Het bovenstaande gezicht is dus dat van de gemiddelde gamer, kunnen we stellen. Nee, wij zouden er ook niet mee te koop lopen, maar in de liefde presteren jullie volgens aansluitend onderzoek van spelontwikkelaar Jagex prima. 55 procent van de gamers heeft een vaste relatie en 37 procent een baan. Dat is veel meer dan de Britse bevolking, waarvan maar 30 procent iedere avond naast dezelfde vrouw ligt en datzelfde percentage niet thuis loopt. Da’s gewoon een score om trots op te zijn! Wij gaan ook maar stoppen met naar de sportschool gaan en de kroeg in duiken, vanaf nu komen we geen twee meter meer van onze console vandaan.
3. Dankzij Tinitell hoef je kids niet meer vast te binden
Kinderen zijn hartstikke leuk, maar alleen als ze nog niet kunnen praten, bewegen of dingen kapot kunnen maken. Dus nee, eigenlijk zijn kinderen helemaal niet leuk. Dat je kleine buurjongen langskomt en als eerste je hoofdtelefoon molt, om daarna huilend naar zijn moeder te rennen en iedereen erom moet lachen, terwijl jij met je gebroken Beats By Dre in je handen tegen de tranen vecht. Driehonderd euro naar de maan. Of dat je moet oppassen op je broertje, even niet oplet, de deur open staat en hij weg is. In zware paniek ren je de straat op, zijn naam gillend om na een half uur zoeken lijkbleek thuis te komen, terwijl hij doodleuk met watervaste stift de nieuwe bank van je ouders zit onder te kladden. Voor dat laatste is echter nu een oplossing: de Tinitell. Dat is een horloge/telefoon voor koters die ze om hun pols kunnen binden en jij als ouder/oppasser naartoe kan bellen als je ze kwijt bent. De kinderen kunnen op hun beurt een paar contacten met hun stem oproepen en bellen. Daarbij is de Tinitell voorzien van GPS, zodat je het kind altijd terug kunt vinden. Allemaal handig natuurlijk, maar wij hebben nog wel een extra feature die erop past. Of eigenlijk eraan: een stalen bal van honderd kilo. Weet je zeker dat die kinderen niet meer kwijtraken.
2. Inception in techwereld
In de techwereld gebeurt iedere dag wel iets. De lancering van een nieuw product, Apple, Samsung en Google die elkaar willekeurig in de haren vliegen, iemand met een Google Glass die ergens op zijn gezicht is gepoft: het is niet zo moeilijk een verhaal te vinden. En mocht er onverhoopt niets zijn, dan gaan we rondbellen en vinden we vanzelf wel ergens een scoop. We kunnen het ons bijna niet voorstellen, maar het is natuurlijk in theorie mogelijk dat zelfs dát niks oplevert. Wat dan? Dan zetten wij ons computertje uit, lopen naar de kroeg en proberen het de volgende dag weer. Wat we niet gaan doen, is totaal irrelevante boutinformatie de wereld in slingeren. Bij TechnoBuffalo.com denken ze daar iets anders over. Daar maakten ze een video van een hands-on van een iPhone 6-dummy. Een Dummy. Die het niet doet. En die waarschijnlijk nog nep ook is. Voor het gemak hebben ze ‘m maar even naast de iPhone 5S en vergelijken ze die twee met elkaar. Grootste verschillen: de een doet het wel, de ander niet. En ze zien er anders uit. Wij dachten heel even dat we in Inception zaten, met zoveel totaal irrelevante verhaallijnen. Volgende week op TechnoBuffalo: een preview van de iTV van Apple. Daar hebben ze de mogelijke kartonnen doos van staan, die ze gaan vergelijken met een aquarium met vissen. Wij kijken even of ons tolletje nog draait.
1. Second Life gerecycled voor kippen
Even een verhaaltje uit opa’s tijd. Hééél lang geleden, toen we net de tachtigjarige oorlog achter de rug hadden en nog allemaal op klompen liepen, was er Second Life: een online virtuele wereld waarvan heel de wereld dacht dat het the next big thing was. Je zult het misschien niet geloven, maar het bedrijfsleven en de overheid spendeerden heel veel geld om zichtbaar te zijn op het online platform. De gemeente Zoetermeer bouwde er zelfs een virtueel gemeentehuis voor 25.000 euro. De opening was een groot succes. Nee, zoals je misschien wel snapt, stortte heel dat Second Life als een kaartenhuis in. Logisch, want deelnemers (en dat waren er nog aardig wat) deden in de virtuele wereld precies hetzelfde als in het echte leven. Stel je voor: na een lange dag hard werken kwamen sommigen thuis, startten hun computer op en gingen in Second Life even een uurtje een boek lezen. Of hun handen warmen bij een virtuele vuurkorf. Echt waar, we hebben het zelf gezien toen we toentertijd ter oriëntatie een kijkje namen. Het was eigenlijk een nepwereld voor kippen (het bruggetje komt zo) zonder kop. Nu er waarschijnlijk nog drie avatars op dat platform rondlopen (waarschijnlijk van mensen die achter hun computer gestorven zijn en nog niet zijn gevonden) is er een nieuwe bestemming voor de virtuele wereld gevonden. Maak kennis met Second Lifestock: een idee om kippen (Ha! Daar issie!) een soort Oculus Rift op te zetten en in de simulatiewereld te laten rondlopen. Kunnen ze, terwijl ze ergens in een legbatterij zitten zonder vleugels, toch zich wanen in een weide en met andere kippen spelen. Is natuurlijk niet echt, nee: het is een project om ons bewust te maken van het kloteleven dat veel kippen leiden. Wij zien het eigenlijk wel zitten, het hergebruiken van oude online initiatieven. Laat koeien lekker zoeken naar gras op Altavista, papegaaien bijkletsen op Google Buzz en pandaberen een profiel aanmaken op CU2. Is het allemaal niet voor niets geweest.
Fotocredit Google Glass: Thomas Hawk via photopin cc