• Paul Gersen
• Op 5 juni 2016

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

3. Draadbreuk <3 obscure muziek!

Nouja, zo ging het dus ongeveer in dat bovenzaaltje.

Robots, VR, zelfrijdende auto’s, privacy-problematiek, hacks: er was deze week genoeg technieuws waar we wel drie wereldjes mee zouden kunnen vullen. Maar wij waren vooral met iets anders bezig. Of wij: de helft van ons. Zoals jullie misschien weten, zijn we bij Draadbreuk nogal van de muziek. Tenminste, ieder op zijn eigen manier. Ger lijkt qua muziekbeleving nog het meest op een op hol geslagen metronoom, met een zekere regelmaat van links naar rechts gaat: The National – Kenny B. – dEUS – Shaggy – Acda & De Munnik. En ik heeft weleens een halfuur gierend van het lachen op de grond gelegen toen Bart vertelde dat hij The Fray ‘wel een leuk bandje’ vond. Goed, iedereen zijn ding natuurlijk.

Maar Dennis en ondergetekende delen muzikaal wel iets. Iets obscuurs, kunnen we wel zeggen. Daar kwamen we een jaar of vijf geleden achter, in een groezelig, donker bovenzaaltje van een Arnhems rockcafé. Daar trok de eenmalige reünietour van een Amsterdams hardcorebandje langs. Ze schreven ooit over de mensen die nog voor de hipster irritant waren. Over televisiequizzen toen mensen nog televisie keken. Ik stond op veilige afstand van het podium in de zaal, Dennis sprong bij de eerste tonen in de pit. Vijftien jaar geleden bracht de band zijn laatste album uit, totdat gisterochtend ineens Bloedend Hard van Neuk! op Spotify, een dienst die vijftien jaar geleden nog ondenkbaar was. Wij hopen dat het gaat zorgen voor een nieuwe generatie hardcore-gastjes. En ondertussen gaan wij even uit sentiment onder het bureau liggen.

2. Hoera, dode bomen erkennen internet

Bij de krant rijdt men ook graag in klassieke auto’s.

Het meest hilarische nieuws kwam deze week uit de Verenigde Staten, New York om precies te zijn. Zoals we allemaal weten vergrijst de samenleving als een malle en kan een groot gedeelte van de mensheid het allemaal niet meer bijbenen. Die zitten in een verzorgingstehuis, lopen achter een loopwagentje, zitten achter de geraniums of werken bij een krant. Want als je echt in 1980 bent blijven hangen, zit je met je lijf op een redactie van een dagblad. Lekker, die geur van inkt, knisperend papier en lekker klagen dat vroeger alles beter was. Met je gleufhoed. Als er een medium is dat al tien jaar met de hakken in het zand probeert niet vooruit te komen, dan is het de krant wel. ‘Het Internet? Joh, da’s zo vluchtig!’ Vluchtig: mooie uitdrukking ook. Want dat is een dagelijks blaadje dat veel te vol staat met dingen waar een normaal mens geen tijd voor heeft om allemaal te lezen en dat iedere dag weer in de kattenbak eindigt natuurlijk helemáál niet.

Maar goed, de krant dus. In New York heb je een heel belangrijke. Die heet The New York Times, want een gebrek aan creativiteit kun je de krantenmakers natuurlijk niet ontzeggen. Bij The New York Times stak de complete hoofd- en eindredactie afgelopen tijd de hoofden meermaals samen. Eindelijk hadden ze het licht gezien, een kleine glimp van een rooskleurige toekomst. Want dames en heren: het Internet, dat gaat nog eens heel groot worden! Net als elektriciteit, of de telefoon. En dus kwam de krant met groot nieuws. Men zet vanaf nu volop in op internet. Met een kleine letter.

1. Elon Musk vind dat we in een computerspelletje leven

Elon Musk: touched by an alien. Of Iron Man, wat jullie willen.

Er zijn mensen die Elon Musk een genie vinden. Iemand die zijn dromen najaagt, the sky als the limit ziet en geen nee accepteert. Een elektrische auto waar een stoere vent in wil rijden? Gaan we maken! Een thuisbatterij waarmee je je zelf opgewekte energie kunt opslaan? Doen we! Commerciële vluchten door de ruimte? Working on it! Tesla, Space-X: het zijn twee van de meest inspirerende bedrijven van dit moment. Maar er wordt ook vaak aangenomen dat bij genieën vaak een steekje los zit. In dat geval zouden we Elon Musk inderdaad een genie noemen.

Afgelopen week werd Musk geïnterviewd op Code Conference, een event met seminars en lezingen waarop wordt gesproken over de impact van digitale technologie. Laat dat maar aan Musk over, gezellige prater dat hij is. Maar toen kwam er ineens een vraag vanuit het publiek. Je weet: als er een net iets te lange baardmeneer met een zwart montuur achter de microfoon plaatsneemt, dan komt er zo goed als zeker een of andere meta-achtig filosofisch gewauwel waar een antwoord op moet komen. En ja hoor. Wat onze Elon eigenlijk vindt van het idee dat we wellicht helemaal niet in een basiswerkelijkheid leven, maar in een virtuele realiteit? Als een soort computerspelletje? Van die gesprekken die je voert als je net je achtste jonko achter de kiezen hebt en je eigenlijk niet meer precies weet wat je voor- of achterkant is. Maar Musk? Nee, joh! Natuurlijk! “Veertig jaar geleden hadden we slechts Pong, een spelletje met twee streekjes en een puntje. Nu, veertig jaar later, zijn er realistische 3d-games die we met miljoenen mensen tegelijk kunnen spelen. Als je uitgaat van een continue verbetering zullen de games in de toekomst niet te onderscheiden zijn van de werkelijkheid, ook al gaat die vooruitgang misschien wat minder snel. Het is een feit dat we op weg zijn computergames te maken die niet meer zijn te onderscheiden van de werkelijkheid. Daaruit volgt dat de kans dat wij in de basiswerkelijkheid leven een op miljoenen is.” Kortom: what you see is not what you see, me leven in een grote Matrix en kom op, doe die Musk nog even zo’n pijpje alsjeblieft.

Fotocredits:

Header: IMG_0758.JPG via photopin (license)
Crowdsurfen: ParkwayDriveOBSurfers via photopin (license)
Amish: 2016 Drive – N. Maryland / SE Pennsylvannia via photopin (license)
Elon Musk: Iron Man in Texas via photopin (license)