• Paul Gersen
• Op 26 september 2015

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

3. Help, het internet is bijna op!

Zonder internet gaan we er allemaal aan!

Hé stelletje gulzige verbruikers, hebben jullie nu je zin? Omdat jullie met z’n allen maar apparatuur dat op internet aangesloten dient te worden blijven kopen, is het internet bijna op. Jawel, in Noord-Amerika zijn ze door hun oude IP-adressen heen. Er schijnen nog een paar adresjes gerecycled te worden, maar verder is het gedaan met de zogenaamde Ipv4-standaard. Is dat een groot probleem? Betekent het dat je binnenkort in de trein weer een boek moet gaan lezen, omdat je nieuwe smartphone niet op internet kan? Is je toekomstige tablet niet meer dan een dure snijplank? Blijft je koelkast in de toekomst lekker dom? Nou, volgens de experts niet. Achter de schermen is jarenlang gewerkt aan een opvolger van Ipv4, namelijk Ipv6. Dat bestaat sinds de jaren negentig, de meeste smartphones hebben al zo’n digitaal huisbordje en bang dat deze standaard snel opraakt hoeven we niet te zijn, want er zijn 340 sextiljoen adressen mogelijk. Dat zijn dus zesendertig nullen. Toch even een partijtje meer dan die lousy vier biljoen die Ipv4 bood.

Je zou dus kunnen zeggen dat er eigenlijk geen zak aan de hand is, maar dat is natuurlijk niet zo. Wat blijkt namelijk: Ipv4 en Ipv6 schijnen niet heel erg lekker met elkaar te werken. Eigenlijk heel erg niet zelfs. Wanneer je op een Ipv6-netwerk draait en je wilt naar een site die op een Ipv4-netwerk draait, dan werkt dat NIET. Nee, dan moet er een soort laagje tussen worden gebouwd dat ervoor zorgt de twee samen kunnen werken. Inderdaad, een verloopstukje. Daarbij moeten heel veel software- en internetbedrijven ineens heel snel overschakelen van Ipv4 naar Ipv6. Als je bedenkt dat dus sinds de nineties bekend is dat deze dag aan zou breken, kunnen we best concluderen dat er mensen hebben zitten slapen. Het is een beetje zoals al die slechte rampenfilms: de wereld draait gewoon, een onderzoeker ontdekt dat heel binnenkort de aarde ontploft maar niemand wilt luisteren, en als het onheil dan werkelijk losbreekt is iedereen slecht voorbereid. Dat kan dus ook gewoon in de digitale wereld.

2. Bewijs: in Nederland regent het altijd

Als er iemand zich aan onze nek vastzuigt, kijken we nog door.

Waarschijnlijk legt de Amerikaan het als volgt uit: “Daar in het goddeloze Nederland, met dat homohuwelijk, euthanasie en vooral dat drugsgebruik, zijn ze nu eenmaal verslavingsgevoelig. Geef ze een rietje in de duinen en voor je het weet hebben ze de hele natuurlijke waterkering vlakgesnoven.” Wij weten echter wel beter. Dat wij van heel de wereld het snelst verslaafd zijn aan Netflix-series, ligt niet aan onze genen. Sterker nog: leuk onderzoek hoor, Netflix, maar wel een erg rare conclusie. Omdat wij na een of twee afleveringen van een serie de rest van het seizoen ook maar meteen kijken, terwijl de rest van de wereld dat een aflevering later pas beslist, ons snel verslaafd noemen? Ja hallo, zo kennen wij er ook nog wel een paar.

Want, lieve vriendjes van het Nederlandse kantoor van Netflix, kijk voor de grap eens naar buiten. Juist. In andere landen wil in deze tijd van het jaar nog wel eens de zon schijnen, maar hier wordt de regen eigenlijk alleen doorbroken met een buitje hier en daar. Met dat weer blijven we zelfs voor de televisie hangen als er een marathonuitzending van MAX Geheugentrainer of Toen Was Geluk Nog Heel Gewoon op is. God, we hebben zelfs het laatste seizoen van Orange Is The New Black uitgezeten en niet omdat we zo geïnteresseerd zijn in dat oeverloze gezeik van een paar vrouwen. En om dit nog maar eens te onderstrepen: in Australië en Nieuw-Zeeland duurt het het langst voordat mensen aan een serie gekluisterd zitten. En wat schijnt daar ongeveer altijd? Precies!

1. Ongegeneerd harken bij gadgetblogs

Lekker aan de harrek voor je warrek!

 

 

“Ja, ontken het maar niet, maar jij zit ook te wachten tot je de Apple Watch kunt kopen. En ondanks dat je natuurlijk allang naar de Apple Store had kunnen reizen, snappen we best dat je dus even wacht tot die aankoop je makkelijk wordt gemaakt. Nou, goed nieuws: bij Media Markt kun je Apple Watch kopen! Maar ook iCentre en Belsimpel hebben al Apple Watch op voorraad.”

Bovenstaand stukje stond afgelopen week op Intogadgets. Wij stellen voor om het verhaal iets bij te schaven naar:

“Ja, ontken het maar niet, maar jij zit ook te wachten tot je je ziel aan de hoogste bieder kunt verkopen. En ondanks dat je natuurlijk allang naar de zelfkant van de journalistiek had kunnen reizen, snappen we best dat je dus even wacht tot die verkoop je makkelijk wordt gemaakt. Nou, goed nieuws: bij Intogadgets weten we nu hoe je je ziel kunt verkopen. Maar ook Phoned heeft zijn ziel al versleten aan de hoogste bieder.”

Even dit: het interesseert me geen hol of je geld krijgt voor een artikel als dit, maar zet er sowieso gewoon even ‘advertorial’ boven. Dat is het namelijk gewoon. Een stukje tikken met welk product bij welke winkel te koop is, doe je niet voor je lezer. Die vindt dat namelijk wel gewoon op google. Als wij bij Draadbreuk borden in de stad gaan ophangen met “Ger eet het liefst spareribs van slagerij ’t Hoekje”, vangen we er misschien geen centen voor, maar reclame is het wel.

Er is al een tijdje een wildgroei aan de gang van gadgetblogs die het niet zo nauw nemen met journalistieke waarden en normen. Lekker overschrijven, geen wederhoor: dat werk. Nu mag dat natuurlijk, wij weten immers dat de goeden op den duur toch wel boven komen drijven. Maar dat de lijn tussen redactioneel en commercieel steeds vager wordt, is wel een slechte zaak. Daarmee ondermijn je namelijk het hele journaille, want het vertrouwen in alle blogs daalt daardoor. Dus doe ons een lol: geld verdienen moeten we allemaal, maar doe dat even niet op een clandestiene manier. Zet het er even bij als je ergens geldelijk gewin uit haalt. Dat verdient je lezer. En je neemt jezelf meteen wat serieuzer. En verdien je niet iets aan dit soort berichten, dan doe je iets niet goed. Wat dat is, mag je lekker zelf bepalen.

Fotocredits:
Header: JoJo Whilden / Netflix
Apocalyps: true irony is beautiful : halloween, castro, san francisco (2013) via photopin (license)
Orange Is The New Black: Jojo Whilden / Netflix
Hark: Old Iron Tools via photopin (license)