Er was een tijd dat televisie overzichtelijk was. Je zette ’m aan, zapte wat, en ergens tussen het journaal en een herhaling van CSI Miami vond je iets wat je op de achtergrond kon laten meedreunen. Lineair kijken was standaard, on demand iets voor bij uitzondering. Maar in 2025 voelt dat ritme vreemd. Want terwijl streamingdiensten ons overspoelen met keuzes, blijft de traditionele tv-aanbieder stug vasthouden aan een model waarin je maandelijks tientallen euro’s betaalt voor zenders die je zelden nog opzoekt.
De gemiddelde Ziggo-klant betaalt in 2025 ruim €20 per maand voor het standaard tv-abonnement. Dat is dus exclusief internet, telefoon, extra sportpakketten of betaalzenders. Voor dat bedrag krijg je toegang tot een waslijst aan zenders, waarvan een groot deel in de praktijk nauwelijks bekeken wordt. Het ironische is dat veel van die zenders óók gratis te streamen zijn, óf hun belangrijkste programma’s al beschikbaar stellen via Uitzending Gemist, NPO Start of andere on demand-platforms. Dus wat betaal je nou eigenlijk voor?
Ziggo verdedigt het pakket met de belofte van gemak: alle content op één plek, in één gids, met één afstandsbediening. En ja, voor wie de mediabox nog trouw gebruikt, kan dat best prettig zijn. Maar gemak wordt een lastige verkoopargument als de inhoud nauwelijks aansluit op je kijkgewoonten. Want zeg nou zelf: wanneer heb je voor het laatst bewust afgestemd op RTL5 om 20:30 uur?
Wat is precies het verschil tussen streaming en lineaire tv?
Streaming werkt anders. Je kijkt wanneer het jou uitkomt, pauzeert wanneer het moet, en krijgt aanbevelingen op basis van je gedrag – in plaats van op basis van een programmering die is bedacht op een redactievergadering in Hilversum. De keerzijde is natuurlijk dat al die diensten geld kosten. Netflix, Disney+, Videoland, HBO Max, Prime Video – wie een beetje wil meedoen, is zo €40 tot €60 per maand kwijt. En dát is precies waar de prijsdiscussie opnieuw begint.
Want voor veel Nederlanders is het geen kwestie van óf lineaire tv, óf streaming – het is én-én. En daar wringt het. Ziggo’s standaardpakket voelt als een overblijfsel uit de tijd dat je zonder dat pakket überhaupt niets kon kijken. Nu is het een extra kostenpost bovenop je al overvolle digitale mediamand. En de enige reden dat het nog in stand blijft, is omdat het vaak vast zit aan je internetabonnement – een soort stilstaande post op de automatische incasso die je vergeten bent op te zeggen, al gebeurt dat laatste steeds meer.
Toch zijn er nog argumenten vóór lineaire tv. Sport is er één. Ziggo Sport zendt nog steeds Formule 1 uit zonder vertraging, ESPN zit bij veel tv-pakketten inbegrepen, en live voetbal blijft voor veel fans iets wat je samen op de bank kijkt in plaats van uitgesteld via een app. Ook oudere kijkers – niet zelden gewend aan het vaste avondritueel – blijven trouw aan hun decoder. En bij live gebeurtenissen zoals nieuws, verkiezingen of nationale evenementen schakelen we sneller terug naar het ouderwetse zendergevoel.
Maar voor de rest? De feiten zijn onverbiddelijk. Jongeren kijken nauwelijks nog lineair. Reclames worden massaal doorgespoeld of ontweken. En steeds meer kijkers stellen hun eigen programmering samen via apps, playlists en algoritmes. Het beeld van het gezin dat samen om 20.00 uur voor de buis kruipt voor een talkshow of een spelletje op RTL is inmiddels net zo nostalgisch als de tv-gids in de weekendkrant.
Dus ja, je kúnt nog steeds Ziggo afnemen. Je kunt €20 tot €30 per maand betalen voor zenders die je grotendeels ook op andere manieren kunt zien, via een apparaat dat vaker herstart dan je modem. Of je kiest ervoor om dat bedrag maandelijks zelf te verdelen over streamingdiensten die wel inspelen op jouw voorkeuren, jouw ritme, en jouw scherm.
Lineaire tv dood?
Is lineaire tv dan dood? Nee, maar het ligt wel onderuit op de bank. En de vraag of je er nog voor moet betalen, is niet langer een kwestie van nostalgie. Het is een financiële afweging geworden. Eén die steeds meer kijkers niet meer maken – of beter gezegd: niet meer pikken.
