Draadbreuk was op de Samsung Christmas Fair. En daar is ook alles mee gezegd.
Samsung blijft toch een beetje die gekke, in psychose-verkerende, maar veel te populaire oom op je verjaardagsfeestje. Je weet eigenlijk nooit wat hij gaat doen en wat er gaat gebeuren, behalve dan dat je aan het einde van de party ongegeneerd over ‘m kunt praten en lachen.
De ene keer haalt hij alles uit de kast, een andere keer zit hij stilletjes in de hoek zijn koffie te nippen. Afgelopen zondag zat oom Samsung aan de Prozac. De Samsung Christmas Fair is namelijk net zo spannend als de VHS-videoband met een 3 uur-durende opname van een haardvuur.
De Christmas Fair is een soort feestje voor personeel en relaties. Samen glühwein drinken, broodjes Unox eten en praten over het succes van Samsung. En dat dan vergezeld door koters, die gezellig een draaimolentje in kunnen gaan of poffertjes kunnen doen laten mislukken.
En hoewel ik altijd te porren ben voor kerstkransjes en gratis kerstbomen, vroeg mijn journalistieke hart zich af of er hier nog wat nieuws te peuren was. Dat antwoord is even eenvoudig als teleurstellend: nee. Of je moet het baanbrekende weetje dat Frozen extragoed op een Samsung Galaxy View 18.4 te kijken is, wereldnieuws vinden.
Goed, het was een kneuterige middag, vol met jolijt, een fles champagne, een lallende kerstman en twee techjournalisten die me vertelden dat ze al minstens vijf jaar naar de Fair gaan. Eerst met kinderen, nu zonder. Ik zag verder de opperbaas van PortableGear zijn kroost richting het ‘vogelhuisjes maken’ duwen en PC-Active’s editor-in-chief at ietwat ongemakkelijk iets wat vermoedelijk voor een donut moet doorgaan.
Kortom. Het was feest. Voordat ik een kerstboom in mijn cabrio duwde en huiswaarts tufte, heb ik natuurlijk even het nodige op de gevoelige plaat gezet.
Oh, en er was Wicky! Yay!
Nou, dit is fijn binnenkomen, toch? Wie zal haar haar hebben gedaan? Hierna moest ik overigens een stuk door ‘een spannend bos’ lopen. Een glijpartij. Gelijk maar door naar de geitjes. Kijk eens, hoe lief is dit?
Deze poffertjes werden gemaakt door kleine kinders, vol met ‘schmink’ en een heus oma-schort. Erg smaakvol waren ze niet -die poffertjes- maar gelukkig vergoedde de poedersuiker veel.
In een grote witte tent speelde er een niets-aan-de-hand jazzbandje lekkere liftmuziek. Toen ze met pauze gingen schalden de traditionele kersthits door de speakers. Of het Samsung-speakers waren, weet ik niet. Ik vermoed van niet. Het klonk namelijk meer dan aardig (‘oh.. snap!‘) en ei-vormige meuk ben ik niet tegen gekomen.
Van een slechte band krijg ik altijd zin om te zuipen. Gelukkig was de drank er in overvloed. Ik besloot tot een pakje van dit lekkers. Een vriendelijke serveerster lachte, gaf een knipoog en deed haar duim omhoog. Toen besloot ik dat het maar tijd werd voor bier.
Verderop in de witte tent stonden de gadgets opgesteld. Hier zie je een jongetje met een Gear VR op zijn hoofd. Hij vond het ‘koel’ en de Fatboy zat erg lekker.
De jeugd heeft de toekomst, zeggen ze weleens. Uit onderzoek blijkt dat je kinderen zo snel mogelijk in contact moet laten komen met klassieke muziek en kwalitatief hoogwaardige beeldende kunst. Goed voor de ontwikkeling van de cerebrale cortex, schijnt. Zo gezegd, zo gedaan. Dit kind stond hier minstens een kwartier. Ik dronk ondertussen een cola light en stikte bijna in een geglazuurde donut.
Tijd om weer even naar buiten te gaan. Ik kon op de foto met de Kerstman. Dat weigerde ik. Liever wilde ik een selfie maken met deze twee gezellige Galaxy-rendieren. De selfie mislukte, dus moeten jullie het doen met deze topprent. Er waren overigens meer dieren op het terrein en in een hoekje zaten Jozef en Maria trots in hun stal heel erg te doen alsof ze het niet koud hadden. Iets later zag ik, en dit is echt gebeurd, Jozef aan zijn zak krabben. Niet gek, ook Bijbelse figuren hebben weleens jeuk daaronder.
Het was best fris, daar op die Samsung Christmas Fair. Exacte plaats van handeling was trouwens Bunnik, bij een kerstbomenverkoopwinkel. Dat is elk jaar zo. Ik was al eerder uitgenodigd, maar had nooit de kans gezien mijn drukke zondag hieraan te besteden. Gelukkig nu wel, want anders had ik de verdwaalde UNOX-worst in dit vuurtje compleet gemist. En dat zou toch zonde zijn.
Toen ik mijn fotocollectie nog even doorspitte, kwam ik terecht bij bovenstaande plaat. Hij deed me vooral afvragen hoeveel Samsung-gadgets deze Samsung-kinderen al hebben. En als ze stiekem een HTC of LG willen, krijgen ze dan straf?
Deze fles kreeg ik op het einde. ‘Je moet je even keurig afmelden, dan krijg je een fles champagne’, fluisterde een collega-journalist me toe. Dat heb ik dus gedaan. De Moët zal vast smaken. Hij paste nog maar net in mijn auto. De kerstboom zelf, bleek al lastig genoeg. Gelukkig kan bij een cabrio het dak eraf. Het regende niet. Zoef!
Bedankt, Samsung!
