Kanjers! Alleen dat woord al. Het roept meteen het beeld op van een hyperenthousiaste boomer-moeder die in de WhatsAppgroep van het voetbalteam probeert te motiveren, maar daarbij volledig voorbijgaat aan het feit dat iedereen – inclusief haar eigen kind – zich doodergert aan haar toon. Dat ongemakkelijke, dat tragikomische onbegrip tussen ouders en kinderen, is precies waar Voetbalouders om draait.
Ilse Warringa, natuurlijk bekend van De Luizenmoeder, weet weer feilloos bloot te leggen hoe gênant oudergedrag kan zijn – met alle pijnlijke, grappige en extreem herkenbare gevolgen van dien.
Het concept is simpel: een onder-13-3-team van discutabel niveau, met ouders die zich net iets te veel betrokken voelen. Iedereen kent wel een Vito – het kind dat liever vlinders vangt dan ballen – en iedereen kent zeker de ouder die wil dat zijn kind ‘wél een eerlijke kans krijgt’ (lees: altijd in de basis staat). De vader-met-AirPod en laadpaalwoede is wat dat betreft spot-on gecast (Arnoud Bos, die in De Luizenmoeder ook al een heerlijk zeikerige rol had).
Warringa raakt met Voetbalouders een zenuw die elke ouder van een sportend kind herkent. De WhatsAppgroep ‘Kanjers’ vormt de rode draad, inclusief dt-fouten, misplaatste hashtags en totale paniek over veldindelingen. Het is allemaal net echt – en daardoor soms tenenkrommend, maar vaker nog hilarisch.
Kinderen staan lekker te voetballen terwijl de ouders elkaar uitspelen langs de lijn. Dat levert heerlijke scenes op, zoals het bezoek aan een club met zonnepanelen en cortado’s, waar de coach alleen maar ‘koffie’ wil en heerlijk plat ‘godverdomme’ blijft roepen.
Een kleine maar fijne bijrol is er voor René van ’t Hof – bekend van Flodder en Alles Is Liefde – en Leonoor Koster (Dertigers) speelt een loepzuivere frustomoeder met overtuiging.
Net als in De Luizenmoeder zit de cringe ‘m in het onbegrip: ouders die niet doorhebben hoe gênant ze zijn, kinderen die stilletjes wegkijken. De verhaallijnen doen af en toe denken aan All Stars & Zonen, de geforceerde reboot van de geliefde All Stars-reeks – maar dan met wél goede timing en scherpe observaties.
Vertwijfeld kijken
Warringa gebruikt net als in de serie over de school overigens ‘de nieuweling die het allemaal voor het eerst meemaakt’ als stijlicoon. Dit keer is niet Jennifer Hoffmann, maar (de voor ons klootjesvolk relatief onbekende) Eva van Gessel de moeder die consequent vertwijfeld om zich heen kijkt.
Vragen zijn er ook: zo speelt .. een voetbalvader die, ondanks zijn eigen rijke profcarrfiere, om onduidelijke reden weigert de wedstrijden van zijn eigen zoontje te volgen en is er een vreemde verhaallijn waar een van de ouders blijkbaar een (al dan niet dodelijk) verkeersongeluk heeft veroorzaakt, voor een extra randje tragi, aan het tragiekomedie aspect.
Conclusie recensie Voetbalouders
Desalniettemin: Voetbalouders is te zien op Netflix en telt 6 afleveringen. En dat is precies genoeg voor 2 avonden bingeplezier. Een tweede seizoen zou leuk zijn, maar dan moet de overdrijving niet teveel overdreven worden, zoals dat dan olijk klinkt.
4 van de 5 sterren.
