In FM26 – en in eerdere edities – is er altijd sprake van spelers die op papier aantrekkelijke statistieken of potentie hebben, maar wanneer je ze opstelt ze je constant teleurstellen. Zeg maar Memphis op een groot toernooi. Ongelofelijk veel potentie, maar er gebeurt niets. Helemaal ruk natuurlijk, maar wij helpen je miskopen voorkomen in dit artikel!
Als eerste: Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor media-aandacht en talentstatus. Jongens die in de echte voetbalwereld enorm opgehemeld worden, krijgen in FM26 vaak al vroeg een hoge potentie mee. Dat maakt ze duur en begeerd, maar niet automatisch bruikbaar. Vooral bij wonderkids is het risico groot dat ze nog lang niet klaar zijn voor topvoetbal, maar ondertussen wél je salarisbudget domineren.
Potentiële miskopen in FM2026
Dat gebeurt doordat het spel, de database of de rolcontext de speler misschien wel goed lijkt op papier, maar in jouw tactiek, competitie of clubomgeving niet optimaal of zelfs totaal niet rendeert. Gevolg: irritatie. Veel irritatie.
Tactische ‘fit’ speelt ook mee. Een speler kan fantastische technische stats hebben en toch tegenvallen als zijn rol, persoonlijkheid of fysieke profiel niet past bij je speelstijl. Managers die vooral op CA/PA en marktwaarde letten, komen dan voor verrassingen te staan: de theorie kan briljant lijken, maar de praktijk loopt achter.
CA en PA uitgelegd
O, en voor de noobs, CA staat voor Current Ability, PA voor Potential ability. Met andere woorden: de huidige kwaliteit van een speler en de potentiële kwaliteit. Die laatste kan soms wel op niveautje ‘wereldtop’ liggen, maar met tig blessures, amper speeltijd of andere problemen is het heel goed mogelijk dat een speler niet verder komt dan een middenmoter in de Eredivisie.
Wanneer een speler in Football Manager 2026 een lage CA maar hoge PA heeft, ziet hij eruit als een megatalent, maar in de praktijk is hij nog lang niet klaar om wekelijks te presteren. Dat leidt bij managers vaak tot teleurstelling: de attributen ogen veelbelovend, maar zonder tijd, speeltijd en ontwikkeling is er nog geen rendement. Het omgekeerde geldt ook: een speler met hoge CA maar lage PA levert direct kwaliteit, maar blijkt geen investering voor de lange termijn — hij blijft ongeveer op hetzelfde niveau, waardoor ploegen met ambitie vroeg of laat een nóg betere vervanger moeten zoeken.
Daarom moet je CA en PA altijd samen bekijken. Spelers met zowel hoge CA als hoge PA zijn de zeldzame zekerheidjes: sterke prestaties nu én ruimte om nog beter te worden — dat zijn de echte wereldtoppers. Maar er bestaat ook een valkuil: spelers met hoge CA die al gelijkstaat aan hun PA hebben hun plafond bereikt. Ze ogen geweldig op papier, maar zullen niet verder groeien; wie ze haalt als “toekomstige ster” heeft het mis. Het is dus niet genoeg om te letten op één van de twee: CA vertelt je of een speler nú een basisspeler is, PA of hij dat in de toekomst blijft. Managers die dat onderscheid snappen, bouwen betrouwbaarder én duurzamer teams.
Welnu, nu we dit kort hebben toegelicht hier vijf spelers die in FM26 door de community vaak als overschat worden gezien.
Vijf spelers die overschat worden
- Cole Palmer (Chelsea / Engeland)
In de lijst met “Peaked Players” staat Palmer geregistreerd als speler die zijn plafond nagenoeg heeft bereikt. Palmer is zo’n speler die op papier creativiteit en flair toevoegt, maar in FM26 blijkt hij vaak een “onnauwkeurige luxe”. Zijn beslissingen en rendement per wedstrijd blijven achter bij zijn technische kwaliteiten, zeker als hij de primaire spelmaker moet zijn. Hij kan een team beter maken, maar alleen in een systeem dat om hem heen werkt. Bij teams die doelgericht en hoog tempo spelen, voelt hij al snel als een dure schakel die te weinig eindproduct levert om zijn prijskaartje te rechtvaardigen. - Antonee Robinson (Fulham / Verenigde Staten)
Robinson lijkt de ideale moderne linksback — fysiek sterk, atletisch en betrouwbaar aan de bal — maar zijn probleem in FM26 is juist dat hij weinig variabel is. Hij is goed zolang je tactiek precies bij zijn profiel past, maar zodra je hogere eisen stelt aan opbouwvermogen, passing onder druk of verfijnde voorzetten, komt hij tekort. Hij presteert degelijk, maar managers die op het hoogste niveau nét dat extra willen op de flank, merken dat Robinson eerder een correct eindpunt is dan een springplank omhoog. - Joe Rodon (Leeds / Wales)
Rodon voelt aanvankelijk als een solide centrumverdediger: weinig fouten, hoge inzet en verdedigend betrouwbaar. Zijn valkuil zit echter in (een gebrek aan) progressie — hij ontwikkelt zich praktisch niet verder. Zodra een club doorstroomt naar een competitie of fase waar verdedigers meer nodig hebben dan “simpel goed verdedigen” (opbouw, passing door de linies, dominante duelkracht), komt hij tekort. Daardoor is Rodon voor ploegen die groei ambiëren eerder een tijdelijke oplossing dan een bouwsteen. - Orel Mangala (Lyon / België)
Mangala is een middenvelder die veel managers halen voor controle en stabiliteit, maar FM26 maakt hem ironisch genoeg kwetsbaar door datzelfde profiel. Hij doet veel goed, maar weinig uitzonderlijk: hij dicteert geen tempo, schiet geen gaten dicht als balafpakker en draagt weinig bij aan eindproduct. Daardoor eindigt hij in veel FM-potjes als “dertien-in-een-dozijn-controlerende middenvelder” — betrouwbaar, ja, maar niet het verschil makend. Op Champions-League-niveau is hij daarom vaak de eerste speler die je vervangt voor een sterkere schakel. - Wesley (Al-Rayyan / Brazilië)
Wesley oogt als een aantrekkelijk fysiek target-man die jonge potentie combineert met kracht, maar FM26 legt bloot dat hij niet het type is dat zichzelf naar de wereldtop tilt. Zijn afwerking is grillig, zijn rendement fluctueert en zijn spelintelligentie blijft achter bij andere spitsen in zijn leeftijdscategorie. Je kunt hem succesvol maken in een tactiek met veel hoge voorzetten en direct spel, maar voor technisch en combinatief voetbal is hij te beperkt. Managers die blind koersen op “goedkoop talent met hoge verwachtingen” komen hier vaak bedrogen uit.
