• Paul Gersen
• Op 25 april 2015

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Apple-fanboy krijgt wat hij verdient

Doet dit al pijn? Rijd dan a.u.b. nooit een scheve schaats.

Lieve techliefhebbers, vergeet nooit waar we vandaan komen. Het mag tegenwoordig misschien algemeen geaccepteerd zijn dat je into vette telefoons en andere gadgets bent, maar dat is wel eens anders geweest. Neem de jaren tachtig, het tijdperk waarin wearables die naam eigenlijk niet mochten hebben, omdat ze er belachelijk uit zagen als je ze bij je had: immense casio-horloges, draagbare computers waar je de hernia gratis bij kreeg en – omg – autotelefoons. Ja, je straalde misschien uit dat je veel geld had, maar de vrouwen kletsten gierend van het lachen met de handen op hun dijen als je met die enorme antenne voorbij kwam lopen. Nee, techniek was verre van hip, om over sexy nog maar te zwijgen. De enige manier om in die tijd een meisje te versieren, was om je compleet te strippen van alle technologie en gadget-naakt de straat op te gaan – in je pastelkleurige pak met Sonny Crockett-knoopjesshirt, het waren immers the eighties.

Dat is tegenwoordig wel anders. Het maakt vrouwen helemaal niet meer uit dat je een paar keer per uur op je smartphone kijkt of speelt met je tablet. Sterker nog, je kunt zelfs de kroeg in duiken, af en toe je Facebook checken en aan het einde van de avond alsnog een mooi meisje mee naar huis nemen. Vrouwen weten namelijk: die gadgets zijn voor de masculiene medemens net zo onmisbaar als het handtasje voor ons. Maar mannen, dat betekent niet dat je de boel op het spits moet drijven. Koester het feit dat je vriendin je een spelletje op de iPad laat spelen, terwijl je ook gewoon had kunnen vragen hoe haar dag was. Baad in de weelde dat je naast haar kunt Snapchatten op de bank. Maar haal je niets in je hoofd. Je bent kwetsbaar en hebt haar eigenlijk niet verdiend. Bega geen misstappen, anders loopt het heel slecht met je af.

4. Schip Jay-Z zinkt, Kanye springt

De beste stuurlui zinken ook.

Och, wat is het toch fijn als arrogantie wordt afgestraft. Weten jullie nog, die pathetische persconferentie van Tidal, waar eigenaar Jay-Z met een schare andere beroemde artiesten de wereld vertelde het wel eens even anders te gaan doen en de muziekstreamwereld op zijn kop zou zetten? Want (rijke) artiesten vinden dat ze te weinig geld verdienen aan Spotify en dus begonnen ze hun eigen dienstje. Waarom dat arrogant is, vraag je? Nou, omdat de gemiddelde medemens tot vijf jaar geleden nog helemaal geen geld over had voor muziek (lang leve downloaden) en Spotify er ineens voor zorgde dat miljoenen mensen toch een tientje per maand wilden besteden aan songs – geld dat anders in de portemonnee was gebleven. Natuurlijk zitten er nog veel haken en ogen aan het verdienmodel, maar we hebben het hier nog steeds over de early adopters-fase en hoe meer mensen lid worden, hoe meer geld er uiteindelijk overblijft voor de muzikant. Maar het ging de man van Beyoncé niet snel genoeg en dus kwam Tidal: een platform met 25 miljoen songs, 75.000 videoclips en… exclusieve content. Juist dat laatste laat precies zien dat men het bij Tidal niet snapt. Een streamdienst is een middel om muziek te luisteren, geen doel op zich of op zichzelf staand merk. Stel je voor dat alle muziekdiensten hun eigen exclusieve artiesten hebben: een ramp. Niemand gaat vijf abonnementen afsluiten á tien euro per maand om alle muziek te kunnen luisteren en zo is het streamingmodel ten dode opgeschreven.

Maar dat heeft de wereld ook door. Tidal flopt. Hard zelfs. Binnen twee weken is de app van de streamdienst uit de top 700 (!) van de app-store gevallen. Niemand wil het. Het is zelfs zo erg, dat opper-egotripper Kanye West (u weet wel, de man wiens foto in de encyclopedie staat als je op ‘arrogant’ zoekt) alle sporen van zijn Tidal-support aan het wissen is. Tidal, en daarmee Jay-Z en al die andere sterren, worden keihard afgestraft. Genieten.

3. James Bond: ‘Sony, stop er maar mee’

“Oh fuck, moet ik nu de wereld met de Galaxy S5 redden?”

Een blauwtje lopen is nooit leuk, maar vorige week bleek dat Sony onlangs wel heel erg op zijn bek is gegaan. Kijk, ik vind dat je altijd voor het hoogste moet gaan, maar een klein beetje realiteitszin is ook niet verkeerd. Als je per ongeluk op een partijtje belandt met de complete cast van Ocean’s Eleven en er is maar één vrouw aanwezig, kun je beter de hele avond aan de bar blijven zitten en de kelner sommeren dat je glas constant gevuld blijft en na sluitingstijd gewoon weggaan: dat meisje gaat toch niet mee. Je wint het gewoon niet van een berige Brad Pitt of George Clooney. Maakt ook niet uit, om de hoek zit ongetwijfeld nog een kroeg waar ook leuke vrouwen zijn.

Sony dacht zijn droomvrouw te hebben gevonden in James Bond. De stoere geheim agent was in de ogen van het bedrijf de ideale ambassadeur van de Xperia Z4, dus werd er een zak geld op tafel gesmakt en gevraagd of acteur Daniel Craig de halve criminele wereld in de film Spectre met de smartphone in zijn zak in elkaar wilde meppen. Dat bleek onlangs uit gelekte e-mails die bij de grote Sony-hack openbaar werden gemaakt. Punt alleen: Sansung was ook in de race en dat merk is op gadget-gebied toch een maatje groter. Dan kun je je beter schikken in je rol en op zoek gaan naar een andere partner, maar blijkbaar heeft Sony toch nog zijn move proberen te maken. Dan krijg je het op je bordje. “De gedachte, subjectief of objectief, is dat James Bond alleen het beste gebruikt en in hun ogen is de Sony-telefoon niet het beste.” Was getekend: regisseur Sam Mendes en Daniel Craig bij monde van hoge Columbia Pictures-pief Andrew Grumpert. Auw. We zijn benieuwd hoe lang Sony huilend en met opgetrokken knieën in de douche heeft gezeten na deze botte afwijzing.

2. Tim Cook riskeert heupblessure

Tussen de pixels door zie je Tim Cook. Hij probeert onherkenbaar te blijven.

Wij bij Draadbreuk schamen ons nergens voor. Er zijn mannen die onzeker zijn over hun dansmoves, maar wij niet. Sterker nog: er hoeft maar een feestje te zijn waar de drank een beetje vloeit, de muziek net iets te hard staat en daar gaan we. En goed dat we zijn! Tenminste, gemiddeld dan. Om een beeld te schetsen: Ger lijkt op de dansvloer een beetje op een Tyrannosaurus Rex met heel lange armen die boven zijn hoofd een onzichtbaar koord aan het oprollen is. Ondergetekende kent één beweging, en dat is een beetje door de knieën gaan en af en toe met mijn armen doen alsof ik een basketbal op een verschrikkelijk laag tempo aan het dribbelen ben. Bart staat het liefst gewoon langs de zijlijn in het licht van een neon bierreclame mooi te zijn. Nee, bij Draadbreuk moet het allemaal van Dennis komen. Dennis ging vroeger op dinsdag nooit met ons bier drinken, want dan moest hij breakdancen. Spinnen op zijn hoofd enzo. Ik heb ‘m een paar keer bij een hardcore-punkconcert gezien, in de pit tussen de beukende en bezwete mannenlijven en zelfs daar zagen zijn moves er nog uit alsof hij vanuit het Zwanenmeer was komen lopen. Tegenwoordig doet de beste man aan lindy hop: een dans die in de jaren dertig erg populair in de Verenigde Staten was. De rest van ons wordt al duizelig als we er een video van kijken; onze Dennis gaat ervoor naar speciale festivals.

We hebben tijdens menig perstripje wel gezien dat wij geen uitzondering zijn op de dansregel. Dennis wel. Nee, mannen uit de techwereld hebben het niet zo veel gevoel in de heupen. Maakt niet uit, het gaat om het idee. Maar je moet wel opletten dat het niet gevaarlijk wordt. Wij kunnen met onze jonge lijven nog een keertje iets verdraaien, maar je moet er bijvoorbeeld niet aan denken dat Alfred Monterie, Telegraafschrijver en vaste perstripondergaander, een keer een pliéetje eruit gooit. Die staat namelijk nooit meer op. In dat opzicht was het ook even schrikken toen we deze video van Tim Cook zagen. Zo’n feestje bij Apple kan zomaar zijn dood worden.

1. Breaking: is The Next Web bungafeestje?

Ach, zo’n briefje hangt bij Ger wekelijks op het toilet.

De afgelopen jaren heb ik mij er langzaamaan bij neergelegd dat de techwereld niet heel erg rock & roll is. We gaan met Draadbreuk genoeg conferenties af en met persreizen mee en die eindigen weliswaar steevast in de kroeg of club, maar voordat de avonden echt legendarisch dreigen te worden, hebben we ons meestal al afgesplitst van het overige journaille. Leuke mensen hoor, serieus, maar vooral om rustig een biertje mee te drinken. Even hapje te eten. Voor het echte werk begint (op de tafel dansen met een fles martini in je klauwen of tot een uur of vijf ’s ochtends in de club tegen een leuk meisje aan hangen) zijn de meesten toch wel weer hun bed ingedoken. Niet erg, wij maken ons eigen feestje wel.

Eerlijk is eerlijk, we hadden de afgelopen jaren er nooit over gedacht om naar The Next Web te gaan. De conferentie is toch een beetje de uitvalsbasis voor gesjeesde startuppers en marketingmannetjes. Twee dagen lang brallen over the future en trends, een paar mojito’s naar binnen kwakken, een oestertje om de boel af te blussen en hup, naar je veel te dure hotelkamer. Geen rock & roll. Maar afgelopen week hadden we de tickets voor volgend jaar bijna besteld. Wat nou saaie bedoening: The Next Web is het Sodom & Gomorra waar wij van houden! Daar kunnen de rocksterren uit de jaren zeventig, die graag feestjes gaven met dwergen met schalen cocaïne op hun hoofd en naakte vrouwen op doorzichtige schommels, nog wat van leren! Dit briefje op het toilet van het conferentiecentrum deed het ‘m. Maar helaas, het bleek om een guerilla-marketingcampagne te gaan. Kudo’s daarvoor, maar wij blijven in 2016 waarschijnlijk toch gewoon thuis.

Fotocredits:

Header: Cinco de Mayo at Twin Peaks via photopin (license)
iPhone: Broken Iphone 4 via photopin (license)