Ger gaat ver (4): Fake

Ik geef het gewoon toe: ik houd van een lekkere portie muziek. Zo. Schokkende uitspraak gedaan. Jullie mogen even een moment nemen om dit tot jullie door te laten dringen. Gedaan? Mooi. Goede oordopjes (of: earbuds, zo u wilt) zijn voor mij dan ook een must. Maar wanneer je constant een backpack in- en uitpakt – en Aziaten smijten met spullen alsof het verdomme niets waard is – wil er weleens iets kapot gaan. Krijg je een draadbreukje van en zo. Dat is vrij kut. Wat te doen?

Na eerst uitvoerig het uitgebreide artikel van collega Dennis de Vries te hebben uitgeplozen kwam ik tot de conclusie: ik moet een nieuwe hoofdtelefoon hebben. Momenteel begeef ik me in bloedheet Cambodja. Vandaag geeft de thermometer een keurige veertig graden aan, om het maar even te duiden. Een lange, uitgebreide zoektocht langs dubieuze winkelketens vol met gillende Cambodjanen zie ik dus niet zo zitten. Gelukkig is er een oplossing: de Russian Market in Phnomh Penh, de drukke hoofdstad van Cambodja.

Smalle, hele smalle gangetjes gevuld met prullaria van allerhande allooi worden afgewisseld met nog smallere gangetjes gevuld met nog meer prullaria van allerhande allooi. Het is een beetje als de Beverwijkse bazaar, maar dan met een Aziatisch sausje. Groot verschil met de bazaar is dat het hier gek genoeg relatief rustig is. Ben je op zoek naar een stel verse kleren ?Je kunt hier gerust even een Starbucks t-shirt of een Chang-tanktop uitzoeken.YouTube-flipflops heb ik hier overigens niet gespot.

Heb je een lange busrit te gaan – bijvoorbeeld naar Ho Chi Minh City in Vietnam, om maar iets te noemen – dan kun je hier naar hartenlust gekopieerde dvd’s en cd’s kopen. Vrij recente series en films ook nog. Maar naast al die nieuwste seizoenen van Suits of Mad Men staat ook een shitload aan apparaten van niemand minder dan Dr. Dre. Beats by Dr. Dre lijkt hier groter dan ieder ander audiomerk. En niet alleen in Phnomh Penh.

iOS 8 jailbreaken

In alle plaatsen in Azië waar ik de afgelopen maand ben geweest, is er een stortvloed aan Monster-hoofdtelefoons, Beats-bluetoothspeakers en meer van dat alles te vinden. Kan niet anders dan uitstekende kwaliteit zijn, dacht ik. Of liever: hoopte ik. Ik ben ook niet gek, natuurlijk. Bij een standje tegenover een computerzaak waar ik nu al iOS 8 kon laten jailbreaken (ja, echt, ik weet ook niet hoe), checkte ik de Solo-hoofdtelefoon van Dr Dre.

Op het oog een prima model. Roodgekleurd, goede pasvorm, niets mis mee. Totdat je er muziek uit laat klinken. Allejezus, wat klinkt dat beroerd. Ik ga hier geen uitgebreide ‘Fake Beats By Dre Solo HD headphone review‘ doen, maar het geluid is werkelijk om te janken. Goed, ik betaalde ook maar zes dollar, dus dan is het ook weer niet heel gek (twee dollar weg-onderhandeld, trouwens).

Ik luister graag naar The National. Een vrij depressieve indierockband die niet verlegen zit om de nodige drumriffs. Maar die riffs, die lijken niet te bestaan bij de Fake Beats By Dre Solo. Het is een doffe bende waar alleen een schelle Matt Berninger te horen is. Normaal word ik rustig van dat soort muziek, maar nu moet ik er om huilen.

Aangezien ik zeer binnenkort een lange busrit naar Ho Chi Minh voor de boeg heb, is er geen alternatief. Liever kutmuziek, dan geen muziek. Een zeven uur lange nachtelijke bustrip is hels zonder enige vorm van hoofdtelefoon dan wel earbuds. Slapen doe je tijdens zo’n trip namelijk niet. Haast fysiek onmogelijk.

Anger Management

Zelf ga ik maar op de Galaxy Tab 3 een paar afleveringen Anger Management kijken, gekregen van een Engelse dormmate. Met de hoofdtelefoon van de Cambodjaanse Dr. Dre op. Niet dat Charlie Sheen te verstaan is, maar toch. Dan hoor ik de herrie van de ronkende motor van de bus ten minste niet. Met dank aan de goede pasvorm.

En dat voor slechts zes dollar.

Ger is weg. Hij weet nog niet precies wanneer hij terugkomt. Niet erg. Tot hij weer bij ons in Uitbuiken te zien is, schrijft hij stukjes over zijn reis.