• Ger
• On 31 augustus 2015

Netflix verrijkt ons leven. En verneukt ons leven. Want door al die mooie series en films doen we eigenlijk niets meer dan op de bank bingewatchen. Dit weekend was het de beurt aan Narcos – een geweldige nieuwe serie over de drugskartels in Colombia, eind jaren tachtig.

Altijd al willen weten waar de door jou zo geliefde cocaïne vandaan komt? Deze serie geeft je het antwoord. In tien afleveringen leren we meer over de opkomst en val van Colombiaanse drugskoning Pablo Escobar. En man, dit is kennis die een mens opzuigt als een spons. De prachtige locaties, goede dialogen en bovenal een zeer realistische nabootsing van dertig jaar pure coke-ellende (of liefde, het is maar hoe je het bekijkt…), zorgen ervoor dat je blijft kijken.

Narcos wordt aan elkaar gekletst door Steve Murphy, een Amerikaanse DEA-agent die als taak heeft Escobar achter de tralies te krijgen. Dat dit niet zo eenvoudig is bij een man die dagelijks 60 miljoen dollar bij elkaar harkt met illegale handel, lijkt ietwat overbodig om te zeggen.

Makers Netflix en Gaumont International hebben er slim aan gedaan de serie zo realistisch mogelijk te maken. Zo is Narcos overwegend in het Spaans en is er, heel tof, gebruik gemaakt van daadwerkelijke beelden uit die periode. Aanslagen, doden – met dank aan oude nieuwsvideo’s en -foto’s komt dit idiote stuk geschiedenis dichterbij dan ooit.

Treffend is een mugshot van Pablo Escobar, die een centrale rol heeft in het verhaal rondom The Medellin-kartel. Het was het eerste en lange tijd enige bewijs dat hij zijn geld niet verdiende met een taxicentrale, maar in de drugs. De foto is niet een fijne afbeelding van Wagner Moura, de acteur die Escobar speelt, maar een foto van Escobar zelf. Pablo de drugskoning staat er onoverwinnelijk op. Precies zoals de man zich, zelfs na arrestatie, voelde. Onoverwinnelijk.

Alles is te koop, het is alleen kwestie van betalen

Destijds was alles in Colombia te koop. Dus toen Escobar in een vlaag van verstandsverbijstering besloot om president te willen worden, kocht hij gewoon tachtig procent van de stemmen. En toen de mening van de zittende president ‘m even niet zinde, blies hij gewoon een vliegtuig op. Met 107 mensen erin.

Het interesseerde hem geen hol. En toch wist hij via slimme trucs miljoenen mensen aan zich te binden. De combinatie levert boeiende tv op. Te boeiende tv. Want na tien afleveringen wil ik meer. Veel meer. Ik wil wikipedia’s lezen, geschiedenisboeken erop naslaan, docu’s kijken. Narcos intrigeert.

En nou moet ik verdorie weer een jaar wachten. Dat bingewatchen is bijna net zo dodelijk als Pablo Escobar.

Narcos is vanaf nu te zien op Netflix.