Er zijn filmjaren waarin het debat wekenlang blijft doorsudderen. En er zijn filmjaren waarin één titel zó vaak boven komt drijven dat de discussie eigenlijk vooral nog gaat over de vraag: wat werd er tweede? In Nederland is dat precies wat er in 2025 gebeurt met One Battle After Another van Paul Thomas Anderson. Dat blijkt na onze uitgebreide analyse.
Filmkrant vat het in het jaaroverzicht zonder omwegen samen: “Zelden werd een film zó overtuigend gekozen tot film van het jaar” en de titel staat “op eenzame hoogte” in meerdere Nederlandse critici-overzichten.
Dat is niet alleen een Nederlands fenomeen. In internationale aggregaties die expliciet op professionele recensies leunen, duikt dezelfde film ook bovenaan op. Metacritic zet One Battle After Another op #1 met een Metascore van 95. En bij CriticsTop10 — een site die honderden jaarlijstjes van critici samenvoegt — staat de film eveneens op 1, met een enorme voorsprong in aantallen lijstvermeldingen.
One Battle After Another
One Battle After Another volgt een groep personages die zich ieder op hun eigen manier bewegen binnen een samenleving die voortdurend in conflict is met zichzelf. De film draait niet om één klassieke held, maar om botsende perspectieven: mensen die strijden voor macht, invloed of morele gelijkheid, terwijl ze tegelijk vastzitten in persoonlijke patronen en tegenstrijdige overtuigingen. De titel verwijst niet alleen naar fysieke confrontaties, maar vooral naar de opeenvolging van ideologische, sociale en innerlijke gevechten die elkaar onafgebroken opvolgen.
Paul Thomas Anderson gebruikt die gelaagdheid om te laten zien hoe politieke overtuigingen en persoonlijke relaties onlosmakelijk met elkaar verbonden raken. Wat begint als een ogenschijnlijk concrete strijd, verschuift gaandeweg naar een bredere reflectie op hoe systemen zichzelf in stand houden en hoe moeilijk het is om daar werkelijk aan te ontsnappen. De film vermijdt simpele antwoorden en laat de kijker achter met het besef dat elke gewonnen strijd automatisch de volgende oproept — niet als climax, maar als conditie van het leven zelf.
Waarom juist deze film zo hard binnenkomt
Wat critici opvallend vaak benoemen is de combinatie van tempo, stijl en politieke onderstroom, zonder dat het een pamflet wordt. VPRO Cinema noemt de film “meeslepend en hilarisch” én “opvallend politiek”, en schrijft dat Anderson “met een haarfijn gevoel voor de tijdsgeest” werkt.
Filmkrant zoomt in op de film als machine: “De film heeft van begin tot eind die fantastische energie,” voortgedreven door de soundtrack van Jonny Greenwood. Het is die indruk van voortdurende beweging — actie als ritme en ritme als verhaal — die in recensies terugkeert.
Wat de Nederlandse uitkomst extra stevig maakt: Filmkrant gebruikt twee verschillende meetlatten die allebei bij dezelfde winnaar uitkomen.
- Een top 10 op basis van toptienlijstjes van 24 Filmkrant-medewerkers, waarin One Battle After Another met afstand op 1 staat.
- De rubriek Filmsterren, een doorlopende peiling onder Nederlandse filmjournalisten, waarin de film gemiddeld 4,90/5 scoort.
En dan is er nog het internationale oordeel dat de film expliciet koppelt aan het moment waarop hij verschijnt. In een geciteerde jaarlijst-bijdrage via CriticsTop10 wordt One Battle After Another een “propulsive, timely thriller” genoemd, “attuned to the dynamics… in 2025.”
Dat maakt de conclusie eind 2025 behoorlijk verdedigbaar: als je één film als “de beste van het jaar” móét aanwijzen op basis van aantoonbare kritiek en lijstjes, dan is dit de meest consistente keuze.
Wat waren dan de films die het jaar compleet maakten?
De rest van 2025 laat zich (grof gezegd) lezen als een duel tussen twee bewegingen: grote, energieke publieksfilms die niet dom doen, en serieuze cinema die toch verhaal durft te zijn. In Nederland schuiven titels als Sinners (Ryan Coogler) opvallend hoog mee in de jaarlijstjes, en ook April (Déa Kulumbegashvili) krijgt een plek die je niet cadeau krijgt in een druk jaar. Internationaal duiken bovendien It Was Just an Accident (Jafar Panahi) en Marty Supreme (Josh Safdie) vaak op in de topregionen van lijstjes en aggregaties.
Maar als we eerlijk zijn: al die titels functioneren in veel lijstjes vooral als het bewijs dat 2025 een goed jaar was — terwijl One Battle After Another het bewijs is dat 2025 óók een jaar met een duidelijke winnaar was.
Top 5 beste films van 2025 (op basis van gecombineerde NL + internationale critics-consensus)
- One Battle After Another (Paul Thomas Anderson)
- Sinners (Ryan Coogler)
- It Was Just an Accident (Jafar Panahi)
- Marty Supreme (Josh Safdie)
- 1 April (Déa Kulumbegashvili)
FAQ – One Battle After Another
Waar gaat One Battle After Another over?
De film volgt meerdere personages die zich bewegen binnen een maatschappij die structureel wordt gedomineerd door machtsstrijd, ideologische botsingen en persoonlijke conflicten. Er is geen klassieke hoofdheld of lineair verhaal; in plaats daarvan laat de film zien hoe individuele keuzes, politieke overtuigingen en sociale structuren voortdurend met elkaar in botsing komen. De titel verwijst naar een aaneenschakeling van morele, psychologische en maatschappelijke gevechten, eerder dan naar één concreet conflict.
Wie heeft de film gemaakt?
De film is geregisseerd door Paul Thomas Anderson. Hij schreef ook het scenario. Anderson staat bekend om zijn karaktergedreven films waarin macht, afhankelijkheid en morele ambiguïteit centraal staan, en die benadering is ook hier duidelijk aanwezig.
Wie spelen erin?
De cast bestaat uit een ensemble van bekende acteurs, met onder meer Leonardo DiCaprio in een centrale rol. Verder zijn ook andere vaste Anderson-samenwerkingen en gevestigde namen te zien. In recensies wordt vooral het collectieve spel benadrukt, meer dan individuele sterprestaties.
Wat maakt deze film zo goed volgens critici?
Critici prijzen vooral de combinatie van energie, structuur en thematische scherpte. De film wordt vaak omschreven als voortstuwend en urgent, met een duidelijke politieke ondertoon zonder expliciet pamflettistisch te worden. Nederlandse media benadrukken de constante spanning en ritmiek, terwijl internationale critici wijzen op de manier waarop de film aansluit bij de tijdgeest van 2025. Ook de muziek (van Jonny Greenwood) en de montage worden regelmatig genoemd als bepalend voor de impact.
Hoe wordt de film beoordeeld?
One Battle After Another staat bovenaan meerdere internationale en Nederlandse jaaroverzichten. Op Metacritic behaalt de film een Metascore van 95, gebaseerd op professionele recensies, wat wijst op uitzonderlijk brede consensus onder critici. In Nederlandse critici-peilingen en jaarlijstjes eindigt de film eveneens overtuigend op nummer één.
Waar kun je One Battle After Another zien?
De film is in 2025 uitgebracht in de bioscoop. Informatie over streamingdiensten of thuisrelease verschilt per land en moment en is op dit moment niet eenduidig bevestigd. Voor actuele beschikbaarheid wordt doorgaans verwezen naar bioscoopagenda’s en officiële distributeurscommunicatie.
Is dit een ‘moeilijke’ film?
Hoewel de film inhoudelijk gelaagd is, wordt hij door veel recensenten juist toegankelijk genoemd door het tempo, de humor en de duidelijke emotionele lijnen. De complexiteit zit vooral in de thema’s en perspectieven, niet in onbegrijpelijke vertelstructuren.
Voor wie is deze film geschikt?
De film spreekt vooral kijkers aan die geïnteresseerd zijn in moderne politieke cinema, sterke ensemblefilms en werk dat vragen stelt in plaats van antwoorden geeft. Liefhebbers van eerdere films van Paul Thomas Anderson zullen hier veel herkenning in vinden.
