• Dennis de Vries
• On 21 april 2014

Eens in de zoveel jaar wordt er een gadget op de markt gebracht die onsterfelijk wordt. Die iedereen kent, waar generaties mee opgroeien, die beeldbepalend zijn voor een productcategorie en die een enorme invloed hebben op alles wat daarna uitgebracht wordt. De Walkman bijvoorbeeld, of de iPhone. Maar vandaag is de dag van zo’n andere legendarische gadget. Vandaag is het exact 25 jaar geleden dat Nintendo zijn Game Boy uitbracht.

Maar, wat is de Game Boy eigenlijk?

Normaal volgt hier dan een alinea waarin ik even kort uitleg wat het product betreft. Wat duidelijkheid voor de lezer die per ongeluk op deze site terecht komt en niet zoveel kaas van de materie heeft gegeten. Dat is nu gewoon even niet nodig. Je oma kent de Game Boy zelfs. Sterker nog; laat je oma een Playstation Vita of een Nvidia Shield zien, en ze weet het direct bij naam te noemen: allebei Game Boys.

‘Iconisch’ dekt de lading niet eens.

Op 21 april 1989 werd de Game Boy gelanceerd in Japan. Gunpei Yoko had jaren daarvoor voor Nintendo Game & Watch spelletjes ontwikkeld. Zijn inspiratie kreeg hij toen hij een Japanse zakenman de tijd zag doden op een zakcalculator. Dat waren de Game & Watch computertjes ook. Veredelde rekenmachientjes in felle kleuren, nét krachtig genoeg om een poppetje op een lcd-schermpje te laten verspringen. Eind jaren tachtig wilde Nintendo die draagbare consoles wat verder ontwikkelen. De NES in je broekzak, dat idee. Je moest alleen verdomd grote broekzakken hebben.

Want met was nogal een baksteen die je mee moest zeulen, het apparaat was maar liefst 3,5 centimeter dik. Hoe stevig hij ook was, je deed er waarschijnlijk een koffertje omheen. Al was het maar om al je Game Paks een beetje bij elkaar te houden. En dat allemaal om te kunnen gamen op een 2,6 inch beeldscherm met vier tinten grijs op een viesgroene achtergrond. Met een resolutie van 160×144 pixels wist Nintendo de meest fantastische werelden te schapen. We kwijlen nu over 64bit 2,5Ghz quad-cores, maar destijds veroverde de Game Boy de wereld met een 4,19Mhz 8Bit processor en 8KB aan RAM.

Stinkend jaloers

Nu zijn er weinig momenten in mijn leven dat ik echt, oprecht, stinkend jaloers ben geweest. Maar de eerste keer dat ik iemand met een Game Boy zag lopen, wist ik direct: ik haat je. Het erge was nog, het was een vriendje op de camping waar we een seizoensplaats hadden. Terwijl buiten de zon scheen en de wereld aan onze voeten lag, zaten we samen in de voortent Super Mario Land aan gort te spelen. Hij tenminste; ik keek over zijn schouder mee. Toen we de volgende zomer elkaar weer ontmoetten op dezelfde camping, werd het nog gekker. Hij had de Handy Boy voor zijn verjaardag gekregen, wat zijn Game Boy tot een soort transformer maakte. Een krankzinnig opzetstuk met uitklapbare speakers, een vergrootglasje voor een tiende inch extra beeldscherm, een lampje om in het donker te gamen en een kleine joystick over de D-pad. Toen hij op een dag ook nog via een link kabeltje zat te multiplayeren met iemand anders met een Game Boy, was mijn mind blown. Dit móest ik hebben.

Veel vetter dan dit worden gadgets niet. Nooit meer.

Het is er nooit van gekomen. Het dichtst bij dat ik ooit bij een Game Boy ben gekomen is een Tetris-spelletje van 2 euro uit de voordeelbak van de Intertoys. Dat ik zelfs die goedkope rip-off stuk speelde geeft wel aan wat de drijvende kracht achter het succes van de Game Boy was. Het in de Sovjet Unie bedachte Tetris werd door Nintendo meegeleverd bij de Game Boy en iedereen vond het vet. Het zorgde ervoor dat ‘de NES in je broekzak’ niet alleen geschikt was voor jongetjes die de hele dag in de voortent op de camping zaten, maar ook voor mensen die even vijf minuten de tijd moesten doden.

Inmiddels zijn we dus 25 jaar verder. Van de Game Boy zijn talloze varianten gekomen. Pocket, Light, Color, Advance, noem maar op. In totaal zijn er rond de 115 miljoen van verkocht en herkent iedereen, jong en oud, het net-niet witte, vierkante baksteen-design met daarin het beeldscherm in de kleur van baby-diarree. Fuck, wat was ik vroeger jaloers op mensen die er wél een hadden. We blazen 25 kaarsjes uit en kijken nog even terug naar een aantal games waar we vroeger dagen voor binnen bleven. Al was het maar om over iemands schouder mee te mogen kijken.

Als je Draadbreuk leest, dan is de kans groot dat jij ook herinneringen hebt aan de Game Boy. Of je ‘m nu zelf gehad hebt of niet, blaas ook even 25 kaarsjes uit en gooi jouw nostalgie in de comments.