• Dennis de Vries
• On 5 juli 2014

Bij Draadbreuk gebeurt altijd wel wat. Wekelijks worden we overspoeld door vreemde persberichten, gaan we naar maffe feestjes en zien we bij collega’s uit de techwereld allemaal gekkigheid. En dat moeten we aan het einde van de week altijd even verwerken. Daarom is er ’t Wereldje, waarin wij maar eens zeggen wat wij er allemaal van vinden.

5: Tetris T-shirt, gebaseerd op pompoen

De highscore kan hij wel op zijn buik schrijven. (Nee. Daar moesten we zelf ook niet echt om lachen, nee.)

Soms is de realiteit gewoon vreemder dan fictie. We dachten dat iemand een goede grap maakte toen we deze nieuwsberichten onder ogen kregen. Maar de volgende twee zinnen zijn gewoon echt waar: Een Luxemburger is er in geslaagd om een speelbaar Tetris T-shirt te maken (Video!). Zijn ontwerp is gebaseerd op dat van een speelbare Tetris pompoen. Geen woord aan gelogen. Marc Kerger heeft een T-shirt waarmee je een potje Tetris op je buik kunt spelen. Gemaakt van een Arduino Uno, 4 AA batterijtjes en 128 LEDjes. En een T-shirt natuurlijk. Stiekem best cool, ook al is het alleen speelbaar als je voor de spiegel staat. Of als iemand anders ‘m aanheeft natuurlijk. Wij wachten dus nog even rustig op de slimfit dames-uitvoering, dan spelen we gerust een potje. Of twee.

4: Games reviewen doe je zo

Je kunt nu ook tijdens het gamen niet geholpen worden door chagrijnig winkelpersoneel in een stampvolle, rommelige kledingwinkel. Foto

Wij houden van reviews. We schrijven ze als het even kan zelf, en maken er een toffe video bij. Zo zijn we. Dat gaat over het algemeen als volgt; we krijgen een gadget opgestuurd van de PR-afdeling van het betreffende bedrijf met de boodschap: “Succes! Veel plezier!”. We testen de gadget in kwestie. We concluderen dat de gadget in kwestie fantastisch is, of juist volkomen ruk, en publiceren dat dan in ongeveer diezelfde bewoording. Dan sturen we de gadget weer terug en krijgen een reactie van de PR in de richting van: “Bedankt voor de review!” Nu testen we geen games, en dat is misschien maar goed ook. Daar gaat het er net iets anders aan toe. Zo bleek afgelopen week toen schrijver Steve Hogarty terugkeek op de tijd dat hij de Sims H&M Expansionpack moest reviewen. Met de kop: “Oh honestly, this can fuck right off” laat zich raden hoe goed de uitbreiding scoorde. De review is, op zijn zachtst gezegd, hilarisch maar ontwikkelaar EA kon er niet om lachen en probeerde hem zelfs ontslagen te krijgen. Gek genoeg gaven ze ‘m vervolgens wel de Sims IKEA-expansion pack om te reviewen, met de boodschap ‘ditmaal bij de feiten te blijven’. Het resultaat is voor EA niet veel beter.

3: Samsung bekent kleur

Dit is geen roze. GEEN ROZE! Foto

Afgelopen week gingen we even bij Samsung op de koffie voor de lancering van de Galaxy Tab S. Fijn apparaat, mooi scherm, prima specs. En verkrijgbaar in twee kleuren: bruin en wit. Maar laat ze dat bij Samsung maar niet horen. De Koreaanse fabrikant heeft inmiddels zoveel Galaxy-apparaten dat het huidige kleurenspectrum niet volstaat. Er zijn meer Tab’s dan dat er kleuren zijn, dus moet Samsung wat nieuwe kleuren verzinnen. Dat lukt ze aardig. Bruin is niet bruin, maar wordt steevast ‘Titanium Bronze’ genoemd. En de andere Tab S-variant is niet wit, ze hebben liever dat je ‘Dazzling white’ zegt. Bij de Samsung Gear 2 dachten we ook gewoon een bruine, zwarte en oranje variant te zien maar de Samsung-medewerkers hadden het toch echt consequent over Charcoal Black, Gold Brown en Wild Orange. Net toen we gingen denken dat we kleurenblind werden, konden we een Samsung-medewerkers onder vier ogen spreken. “Ik hou het soms zelf ook niet meer bij”, bekende ze. “Op een gegeven moment waren er vier roze apparaten, allemaal met een andere naam voor de kleur.” Wij doen een gokje: Raging Rose, Crushing Cyclaam, Fucking Fuchsia, Pussy Pink?

2: VreetZuipTweet voor rijken

“Goed, ik heb op Like gedrukt. Kan iemand nu even HEEL SNEL mijn cocktail bijvullen?!” Foto

Social Media kan best lastig zijn. Vraag maar aan de KLM. Toch is het steeds meer gemeengoed geworden. De kans bestaat dat je moeder je DM’t via Twitter of je wel thuis komt eten, en dat opa en oma je dronken partypics op Facebook liken. Dat betekent dat de lat ook wat hoger ligt voor mensen die zichzelf social media expert willen noemen. Had je vroeger genoeg een aan een youtube-filmpje waarin je mensen uitlegde hoe ze moesten inloggen bij Twitter, tegenwoordig moet je het serieuzer aanpakken. En niemand pakt het serieuzer aan dan Laurel Papworth met EatPrayTweet. Deze social media goeroe biedt social media reizen aan naar Bali. Beginnende Facebookers kunnen daar in een luxe resort in de jungle alles leren over retweets en porretjes. “9 Steps of a strategy, 5 steps of a campaign, improving your Facebook (and other social media channels), regaining your time with social media automation and tools.” En tussendoor veel vreten, yoga & pilates en cocktails zuipen bij de poolbar. De kosten? Zo’n $7500 per persoon, moet je wel zelf even een ticket die kant op regelen. Maar hey! Dan krijg je wel workshops van de enige echte Laurel Papworth. Zoals haar bio op de site meldt: “She is on Google’s Plus Recommended List”. LOL!

1: Technerds verpesten ’t voor iedereen

“Nee, sorry. We zitten helemaal vol. Alles is gereserveerd door ene Peter Nis.” Foto

Met nieuwe technologieën kunnen zaken die wel al jaren hetzelfde doen ineens flink opgeschud worden. Neem de taxi-business. Als sinds mensenheugenis zijn taxichauffeurs over de hele wereld louter ongemanierde oplichters in stinkende auto’s die de weg in hun eigen stad niet weten. Uber ontwikkeld daar een knappe app voor, regelt er een paar fatsoenlijke auto’s met chauffeur bij en is prompt enkele miljarden waard. Mooie dingen. Dan staan er natuurlijk techies op die ook een centje willen verdienen door ‘alledaagse’ zaken net even handiger aan te pakken. Helaas is niet iedereen daarvoor weggelegd. Zo heb je in San Francisco momenteel Monkeyparking. Zodra je een parkeerplaats in het centrum van de stad verlaat, geef je de smartphone-app een seintje. Mensen die een parkeerplaats zoeken, moeten dan geld bieden op jouw plekje op de openbare (!!) weg. Dat zaakje stinkt. Maar wat dacht je van het pas gelanceerde ReservationHop? Het bedrijf maakt talloze nep-reserveringen bij populaire restaurants. Via een app kun je die reserveringen vervolgens kopen. Zodra je het geld hebt overgemaakt krijg je de nep-naam die je bij het restaurant moet opgeven om je tafeltje te krijgen. Dat betekent dat het via de gewone weg – die niets kost – vrijwel onmogelijk wordt om een tafeltje te krijgen, maar ook dat restaurants met lege gereserveerde tafels blijven zitten als ReservationHop een reservering niet verkoopt. Dubbel genaaid, de technologie staat voor niets tegenwoordig.

Foto bovenaan