• Paul Gersen
• Op 8 november 2014

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je bij Draadbreuk werkt. Daarom is het nooit verkeerd om in ‘t Wereldje even met de beentjes op het bureau resumerend de afgelopen week door te nemen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Krijg de vinkentering!

Of je worst lust.

U vraagt, wij draaien. En daarom zaten ook wij van Draadbreuk deze week vuistdiep in de blauwe WhatsApp-vinkjes. Als eerste overigens, en niet als tweede zoals de rest van het Nederlands techjournaille. Maar dat schreeuwen we natuurlijk niet van de daken, want wij zijn altijd heel gewoon gebleven. Maar goed, het waren dus een paar drukke dagen. Niet alleen vanwege de artikelen die we over WhatsApp schreven, maar vooral ook vanwege de message-dienst zelf. Nog nooit hebben we zoveel test-berichtjes moeten beantwoorden met ‘jahaa, ik heb ‘m gelezen’, waarop we dan weer ‘ja, ik heb ze ook’ terug kregen.

We moesten onze ouders ineens verplicht uitleggen dat het goed met ons ging, omdat we die vraag niet meer konden negeren. We waren in de kroeg de helft van de tijd digitaal onze eega’s aan het beloven dat we het toch zeker niet laat zouden maken, niet naar andere vrouwen zouden kijken en het bij Spa Rood zouden houden. En wij vinden liegen nu eenmaal niet fijn. Het schijnt dat WhatsApp nu een functie aan het bakken is waarbij je de blauwe vinkjes uit kunt zetten. Fijn, maar zou die misschien gisteren al gebruikt kunnen worden? Wij staan namelijk op het punt om over te stappen op sms. Om daarna onze smartphone uit het raam te gooien.

4. Lachen met muzikanten

Muzikanten en rekenen, het blijft altijd spannend

Weten jullie wat het verschil is tussen een muzikant en een pot boerenkool? De boerenkool kan een gezin van vier voeden. Haha, altijd lachen, die muzikantengrappen. Maar in deze schuilt wel wat waarheid: de meeste gitaristen, zangers, bassisten of bespelers van welk instrument dan ook zijn zakelijk nou niet echt onderlegd. Atijd al zo geweest overigens: je kunt jezelf als muzikant in de jaren zestig bijna niet serieus nemen als je niet minstens een keer goed financieel door een malafide manager bent genaaid. Tegenwoordig is Spotify de grote boosdoener, zo is de opvatting van veel artiesten. Die keren namelijk veel te weinig uit. Ze vergeten wel even dat ze een paar jaar terug geen ene kont verdienden, omdat iedereen muziek gratis downloadde. En dat je nu eenmaal geen duizenden euro’s krijgt als je liedje een paar keer wordt gedraaid op Spotify.

Maar goed, door de toestand van de huidige muziekbusiness proberen verschillende muzikanten nu zelf een businessmodel te bedenken. En dat is werkelijk hi-la-risch. Neem de band Vulfpeck: die probeerden het eerder dit jaar met tien tracks…met stilte. Het was de bedoeling dat fans die ’s avonds voor het slapen aanzetten, zodat de band een halve cent per nummer op kon strijken. Dat leverde volgens hen (en we weten allemaal hoe sterk muzikanten zijn in rekenen) vier euro per persoon per nacht op! Maar wacht even: een plaat met stilte? Waarom zouden we niet gewoon het geluid bij een bestaande plaat uitzetten? Lol!

3. CNN ziet nieuwe rol voor Surface Pro 3

Die standaards worden ook met de maand duurder

Oude mensen: altijd lachen. Vooral als ze met technologie moeten omgaan. Ach, we verwijten het ze niet hoor, dat ze met twee vingers en drie aanslagen per minuut hun tekstjes tikken, een iPod aan hun oor houden omdat ze denken zo muziek te kunnen luisteren en de meest onbegrijpelijke WhatsAppjes sturen vanwege de autocorrectie. De ontwikkeling gaat namelijk snel in de digitale wereld en je moet van goeden huize komen om alle nieuwe dingen te snappen en onder de knie te krijgen. Of gewoon jong zijn, natuurlijk. Bij CNN ondervonden ze onlangs aan den lijve dat je de veertigplusser geen nieuwe gadgets moet opdringen, maar ze gewoon in hun eigen tempo eraan moeten laten wennen. Voor live-uitzending van de Amerikaanse mid-termverkiezingen had de omroep een sponsordealtje met Microsoft, waardoor zijn presentatoren een gloednieuwe Surface Pro 3 moesten gebruiken. Handig om statistieken op te zoeken en binnengekomen berichten te checken, natuurlijk. Maar het nieuwe apparaat was toch een beetje te hoog gegrepen voor het journaille aldaar. Gelukkig vonden ze wel een andere functie voor het apparaat: als standaard voor de iPad…

2. Atari hoeft gamedivisie met terugwerkende kracht niet meer te verkopen

Dit is misschien wel vijfhonderd euro waard

Vroeger, toen de lucht nog schoon was en seks smerig, was Atari de grootste gamefabrikant ter wereld. Oké, we hebben het hier over de tijd dat spellen ongeveer een halve kilobyte aan ruimte kostten en gemiddeld uit twee pixels bestonden, maar dat doet er niet toe: Atari was booming. En wat gebeurt er doorgaans met bedrijven die denken dat ze het heelal aan hun voeten hebben liggen? Juist, die maken er een potje van. Ze kochten voor heul veul geld de rechten om de games Pac-man en E.T. te maken, dachten dat het een spetterend succes zou worden en lieten er tientallen miljoenen van maken. En die verkochten dus voor geen meter.

De rest van het verhaal heeft inmiddels een mythische status gekregen: het bedrijf liet een groot gedeelte begraven in Mexico, stortte er een laag beton over en verkocht niet veel later hun gamedivisie. Toedeledokie, tot ziens en we hebben het er niet meer over. Dat liep even wat anders, want de sage bleef als een dikke teek aan het merk zitten. Jarenlang waren er twijfels of het een broodjeaapverhaal of pure waarheid was, tot vorig jaar een paar documentairemakers de graafmachines erbij pakten en in het Mexicaanse plaatsje Alamogordo daadwerkelijk duizenden cartridges met de spellen vond. En nu? Nu worden die spellen op Ebay verhandeld en gaan ze voor soms wel vijfhonderd euro over de toonbank. Bij Atari zullen ze zichzelf wel even achter de oren krabben. Toen wilde niemand de boel hebben, nu staat men ervoor in de rij. Meteen een prachtig businessmodel voor techbedrijven: verkoopt je product niet? Gewoon onder de grond stoppen en een paar jaar later stroomt het geld binnen.

1. Bewijs: Russen hebben geen smaak

…en het bleef nog lang onrustig in Rusland

We weten allemaal dat het erg kortzichtig is om vooroordelen te hebben. Je kunt immers een individu niet beoordelen op het gedrag van anderen. Iedereen is anders, heeft zijn eigen mening, bla bla, jullie kennen het riedeltje wel. Maar God, soms wordt het ons wel heel moeilijk gemaakt niet zo kleingeestig te denken. Neem nou onze Russische medemens: het is een vriendelijk volk, maar doordat er een paar tussen zitten die all-inclusivehotels op vakantie terroriseren en voetbalclubs als speeltje gebruiken denkt men al snel dat iedereen daar zo is.

Het nieuwste vooroordeel: Russen kunnen niet redeneren. Komt door het volgende nieuws: in de Russische stad Sint-Petersburg is een monument ter nagedachtenis van Steve Jobs weggehaald, omdat zijn opvolger bij Apple, Tim Cook, bekend heeft gemaakt homoseksueel te zijn. Inderdaad, wij moesten het ook drie keer lezen. Goed, we weten dat homoseksualiteit nogal gevoelig ligt in Rusland (dat krijg je ervan als je altijd maar achter de kerk aan blijft lopen, dan loop je qua maatschappij al gauw een jaar of honderdvijftig achter), maar wat is dit nou weer voor een statement? Dit is net zoiets als ’s avonds niet met die blonde stoot mee naar huis te gaan, omdat haar broer lelijk is. Of dat je je keuken in de fik steekt, omdat Jamie Oliver een lul is. Wees dan gewoon eerlijk en zeg dat je het monument zo afzichtelijk als de nacht vindt. Dat vinden wij namelijk ook.

Fotocredits:

Kremlin: Vvillamon via photopin cc
CNN-fail: Twitter
Atari-spel: taylorhatmaker via photopin cc
Russische dans: NYEncounter via photopin cc