• Ger
• Op 1 maart 2014

Fuck. Wat is 70 kilometer eigenlijk ver. Die conclusie valt wel te trekken als je die afstand met een scooter aflegt. Normaliter pakt een mens daar een (in mijn geval vrij lelijke) auto voor. Maar voldoening is een groot goed.

Je Ray-Ban vies door stof en dooie muggen. Het v-halsje klam en nat. De haren opvallend warrig. Niet in a ‘lekker casual’ out-of-bed style kind of way. Nee, gewoon extreem warrig. Soms is dat fijn, vaak ook niet. Een beetje zoals mijn hele bestaan. Chaotisch, maar soms fantastisch.

Erawat Waterfall

Als warrig haar de prijs is voor een zeven verdiepingen tellende waterval, dan mag een barbier me dagelijks knippen om te corrigeren. De Erawat Waterfall is geweldig. Al was een waterbestendige Xperia geen overbodige luxe geweest.

Dorst, honger en een allesverzengende behoefte om vooral niet teveel stappen te zetten: eenmaal aangekomen bij Erawat, ben je er nog niet. Dit pseudo-olijke zinnetje is helaas meer van toepassing dan een mens lief is. Met slechts oude All stars aan mijn voeten en een verbazingwekkend sportieve medereizigster aan mijn zijde klom en liep ik voor mijn gevoel 300 kilometer omhoog.

Peter André

Steeds watervallen, steeds (vooral jonge) mensen die bevallige foto’s van zichzelf schieten. Peter André, een slechte zanger met welgeteld een hit onder zijn kont, schoot ooit een complete videoclip bij een waterval en sindsdien vinden vooral onzekere meisjes het nodig om zo zwoel, mogelijk in de iPhone-camera van hun vriendin te kijken.

Het gevolg is massatoerisme op misschien wel een van de mooiste plekjes op aarde. Veel Russen, Italianen en (altijd weer die vermaledijde) Hollanders, moeten deze bijzondere plek, nabij Kanachanaburi – uitdaging: probeer die plaatsnaam eens 5 keer achter elkaar hardop te zeggen – gezien hebben.

Maar toeristen, getooid met camphone of niet, hebben vaak niet de beste conditie ooit. Als je zeven verdiepingen omhoog moet klimmen om steeds weer een nieuwe waterval te zien, heb je het, met die Thaise groene curry-pens in het achterhoofd, snel gehad na een verdiepinkie of vier. En dus staat iedereen daar vrolijk met hun Nokia Lumia 520, HTC Desire 601 of Samsung Galaxy Advance zichzelf te selfieën. Oké, die laatste telefoon is een gok. Het kan ook een Galaxy Ace of Galaxy Fame zijn geweest, maar dat moeten jullie me maar vergeven.

Grijpgrage apen

Als je doorloopt, je je enkels nog iets meer op de proef stelt en de grijpgrage apen negeert, zijn foto’s van veel meer waarde. Slechts gespierde Israeliërs en wat gekke volhardende types sjouwen tot ‘Level 7’. En dat is maar goed ook. Dat levert namelijk mooiere plaatjes op. Camphone: iPhone 5s.

Oh, en mocht je een hekel hebben aan smartphone-fotografie? Ga na wereldwonder Erawat langs Red Tanks, een gekke garage-achtige bar die de beste cocktails serveert. Het liefst per scooter. Is de voldoening het grootst. Waarom: de beste man heeft een ouderwetse Polaroid-camera. Weliswaar van Fujifilm, maar toch. Mag de pret niet drukken.

Ger is ergens waar de zon schijnt en de wereld anders is. Op uiterst ongezette tijden doet hij verslag van wat hij daar meemaakt. Met een vleugje tech.