• Paul Gersen
• On 21 juni 2014

Bij Draadbreuk hebben we af en toe het idee dat we in een aflevering van Jiskefet zitten. We maken rare dingen mee op perstripjes, zien concullega’s zichzelf belachelijk maken en krijgen persberichten die zo slecht zijn, dat ze hilarisch worden. Iedere zaterdag blikken we terug op de afgelopen week en geven wij onze visie op wat er allemaal gebeurd is in ’t Wereldje.

5. Google pakt indiebands van achteren

Deze meneren werken tegenwoordig bij Google voor de licensie-onderhandelingen

Laten we het vandaag eens hebben over het begrip ‘gratis’. Je weet wel: dat je iets krijgt, zonder dat de gever er iets voor terug wilt. Hebben we de definitie allemaal paraat? Mooi! Knallen we er meteen in: gratis bestaat niet. Nooit. Als je denkt dat je een dienst als Facebook gratis gebruikt, heb je het natuurlijk helemaal mis. Zuckerberg en de zijnen vullen hun portemonnee met jouw persoonlijke gegevens en gedrag.

Goed, dat is misschien een inkoppertje, maar we trekken ‘m even door. Kindertjes in Afrika die gratis onderwijs krijgen van goede doelen? De donateurs krijgen daar weer een lekker zelfvoldaan gevoel van. Zelfs je moeder laat je gratis mee-eten uit eigenbelang, zodat ze zelf het genoegen heeft je weer eens te zien. Maar het verdienmodel achter ‘gratis’ kan er ook wat dikker opliggen. Denk aan de drugsdealer die eerst zijn shotjes weggeeft, om, wanneer de gebruiker verslaafd genoeg is en niet meer zonder kan, ‘m er dik voor te laten betalen.

De muziekwereld komt er nu ook achter dat gratis niet gratis is. Jarenlangs konden bandjes en labels gebruik maken van YouTube, hun muziek wereldwijd verspreiden, zo een miljoenenpubliek bereiken en in een tot schroothout gedegradeerde industrie toch wat centjes verdienen. Maar YouTube is van Google en dat wil graag een muziekstreamdienst beginnen in de vorm van YouTube Music Pass. Daarvoor heb je natuurlijk muziek nodig, anders heb je zo weinig aan een dienst. Er zijn al contracten gesloten met de grote platenlabels, maar je hebt natuurlijk ook een berg aan independent platenmaatschappijen die een licentieovereenkomst moeten tekenen. Hoe doe je dat nou efficiënt? Nou, gewoon: een contract onder hun neus leggen en zeggen: “tekenen, of we halen al je filmpjes van YouTube af.”

Anders gezegd: je doet mee onder onze voorwaarden, anders draaien we een belangrijke geldkraan van je dicht. Het is net alsof we naar een aflevering van de televisieserie Prison Break kijken, waarin een grote kale vent een nieuwkomer bescherming biedt, maar daarvoor op den door graag wilt dat hij even een zeepje in de douche opraapt. Google laat de indie-bands bukken. Diep.

4. Hahaha! Microsoft trekt portemonnee voor stukjes over IE

De mensen die voor geld over Internet Explorer schrijven, komen er doorgaans niet zonder kleerscheuren van af

“Tjongejonge, waar doen die jongens het toch van?” We zien het de gadgetwereld nog wel eens stiekem fluisteren als we bij een perspresentatie met Ger’s Alfa Romeo aan komen scheuren, ‘m met twee wielen op de stoep voor de ingang de dienstdoende zaal parkeren, de sleutels naar een verbijsterde parkeerplaatsaanwijzer gooien en roepen “hé, zet jij ‘m effe weg?”. Ray-Bannetje op, haute couture colbertje aan, blinkend klokje om: je herkent ons meteen tussen het techjournaille. Jaja, als dat toch eens waar zou zijn… Nee hoor, wij zijn heel normale jongens gebleven.Er is in de gadgetwereld op heel veel slinkse wijzen geld te verdienen, maar wij kiezen ervoor om het eerlijk te houden.

Af en toe een advertorial, videocommercialtje of bannertje, maar dan nog zetten wij het er altijd bij als het om gesponsorde dingen gaat. Vinden we wel zo netjes. Bij sommige collega’s zie je namelijk bijna niet of ze iets aanprijzen omdat ze er centjes voor krijgen. Soms ook wel, trouwens. Want wie schrijft er tegenwoordig nou positieve dingen over Internet Explorer? Da’s toch een beetje alsof wij hier op Draadbreuk opeens tips en tricks voor Kazaa gaan geven. Of de Pocketline Swing beoordelen met vijf sterren. De beste games voor de cd-i-speler opnoemen. Maar Microsoft heeft bedacht dat IE wel weer op de kaart mag en benadert daarom bloggers om erover te schrijven. Voor geld. Dus mocht je ergens de #IEbloggers tegenkomen, weet je meteen hoe het zit. Die lui zouden nog hun eigen moeder verkopen voor wat kudo’s.

3. Giro 555: help Groot-Brittannië de zomer door!

“Whatsapp? Welnee, ik ping gewoon nog lekker!”

Lieve vrienden, het is tijd dat we iets gaan doen voor onze medemens. Aan de overkant van Het Kanaal vindt namelijk momenteel een humanitaire ramp plaats. Als we niet snel ingrijpen, is er straks niks meer over van het land dat een paar eeuwen geleden nog de halve wereld in zijn macht had. Rellen, voedseltekorten, kinderen met hongerbuikjes: het is allemaal nog maar een kwestie van tijd.

Nu zijn de Britten natuurlijk al niet het meest stabiele volk op aarde. We bedoelen: ga in de zomer maar eens een paar dagen in Marbella op het terras zitten en verbaas je over de derdegraads verbrandde, stomdronken Engelse vrouwen die op straat van kroeg naar kroeg kruipen, ieder putje aangrijpend om de maaginhoud te legen. Zelfs het voetbal, de nationale trots, beheersen ze niet meer. Het waren indicatoren, maar het nieuws dat we deze week binnenkregen deed bij ons alle alarmbellen rinkelen.

Uit onderzoek is namelijk gebleken dat er in Groot-Brittannië meer mensen Blackberry gebruiken dan Windows Phone. Blackberry! Het is dat de analyse geen veldtelefoons heeft meegenomen, anders denken we dat de bakelieten hoorns met een touwtje ertussen een glansrijke koppositie hadden ingenomen. Terwijl in de rest van de wereld de digitale revolutie in volle gang is, kijken ze in Engeland waarschijnlijk nog zwartwit-tv met een antenne en wordt er gegamed op een Commodore 64. Dus laten we snel onze oude iPhones massaal verschepen, stuur Alexander Klöpping als missionaris naar de overkant, laat LG en Philips apparatuur droppen! Wij richten hier op de burelen van Draadbreuk alvast een noodhoofdkwartier in. Nederland voor Groot-Brittannië!

2. Nieuwe datingservice: iedereen heeft het met Scarlett gedaan

Wij gaan binnenkort even a la op bed liggen met Scarlett. Of een look-a-like, dan

Hoe luidt dat spreekwoord ook alweer? Oja: verandering van spijs doet eten. Zijn wij het bij Draadbreuk volledig mee eens. Je kunt nog zo veel van een goed stuk vlees houden, de rest van je leven iedere dag een rump steak op je bordje gaat ook vervelen. En zo is het ook bij vrouwen. Stel, je valt op blondines. Daar is niks mis mee, maar af en toe is het best verfrissend om een brunette te schaken. En dat geldt eigenlijk ook voor het innerlijk van de dame in kwestie. Het zal jullie ongetwijfeld bekend in de oren klinken: de karaktertrekken van een meisje kunnen je het hoofd op hol brengen, maar als het een beetje verkeerd gaat in de relatie kunnen die eigenschappen je het bloed onder de nagels vandaan halen. Dan verandert die leuke lach opeens in een aanstellerig lawaai en waar je het eerst schattig vond dat ze alle boeken van Harry Potter had gelezen, zou je op een gegeven moment haar wel met zo’n geval om de oren willen slaan als ze weer een quote van Hermione Granger oplepelt.

We kunnen het ons dan ook niet voorstellen dat wanneer je het net met slaande deuren hebt uitgemaakt, je op zoek gaat naar een precies zo’n zelfde meisje als je ex. Maar we zullen het wel weer verkeerd hebben. De Amerikaanse datingsite Match.com zoekt namelijk voor vijfduizend euro een meisje dat precies lijkt op je voormalige eega. Even een fotootje uploaden en voor je het weet loop je arm in arm met de vrouw die je net de deur hebt gewezen.

Juist, dat gaan we dus even niet doen. Maar toch, die dienst kan wel op een andere manier nuttig zijn. We vermoeden dat vrouwen die gelijkenis vertonen met Scarlett Johansson, Emma Stone en Jennifer Lawrence de komende tijd een mailbox vol met datesuggesties krijgen.

1. René Laennec laat zien hoe het moet

René Laennec was zijn tijd ver vooruit. Hij deed zijn kraagje al omhoog

Kijk even naar de meneer hierboven. Dat is René Laennec. In 1816 vond hij de stethoscoop uit. Een briljant instrument, waarmee artsen opeens iedere rochel of vreemd kloppend hart konden signaleren. Artsen ja, en dus richtte de beste man zich met zijn uitvinding op die beroepsgroep. Stel je even voor dat Laennec dat niet had gedaan en had gezegd: “Joh, weet je wat? Die stethoscoop is eigenlijk gewoon een modeaccessoire. Een way of life. Ik ga eerst een bulk voor heel veel geld verkopen aan mensen die graag op straat aangekeken worden van ‘hé, wat heeft die om zijn nek hangen’ en zich dan verheven boven de rest voelen. Stethosplorers, noemen we ze dan.”

We zien het ons helemaal voor ons: loopt er zo’n ‘stethoswhore’ een kroeg binnen met dat apparaat om, denkt iedereen dat hij wordt afgeluisterd. En terwijl hij maar schreeuwt dat hij echt niet luistert, wordt hij door het aanwezige volk gelyncht. Nee, iedere arts zou wel twee keer nadenken voordat hij het instrument zou gebruiken, of het nou handig is of niet. Gelukkig voor de geneeskunde, en eigenlijk de hele mensheid, deed Laennec wat iedere weldenkende man zou doen: de juiste doelgroep kiezen. Een wijs lesje voor Google, vinden we. Want dan kun je wel dit soort acties ondernemen, wij weten dat het te laat is.

Fotocredits:
Header: Alex E. Proimos via photopin cc
Internet Explorer: Kris Krug via photopin cc
Blackberry: peyri via photopin cc