Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image
Scroll naar boven

Boven

MWC 2017: is de Nokia 3310 het failliet van de beurs? (round-up)

MWC 2017: is de Nokia 3310 het failliet van de beurs? (round-up)
Ger
  • Op 2 maart 2017

Het MWC is officieel nog een dag aan de gang, maar voor ons zit het er al op. De verslaggeving op Draadbreuk was wat summier. Tot nu. Want in plaats van 3245234 artikelen en hands-ons te tikken, beperken we ons tot een groot, allesomvattend verhaal over de beurs in Barcelona. Dan zijn jullie erna weer lekker op de hoogte. En hoeven wij ons niet te ergeren aan het tikken aan stukken als ‘Nokia komt met 3310’. 

Dat hebben we namelijk al vaak gedaan. Ik wil niet zeggen ’te vaak’, maar toch: vaak. En da’s eigenlijk bloedsaai, ook al schrijven we het, aldus pr-guru van LG Jeroen Peeters, ‘leuk op’.

Dit jaar bestond de Draadbreuk-crew uit Ger. Ik, dus. Dat had allerlei redenen, maar zorgde er vooral voor dat ik in alle rust eens met een wat andere blik naar het MWC kon kijken. Eens niet met de Draadbreuk-bril op, om het maar zo te zeggen. Na een weekje in mijn eentje de SK Telecoms, ZTE’s en al die anderen te hebben gezien, kom ik alleen tot de conclusie: die Draadbreuk-bril is zo gek nog niet. Waarom?

Het is heel makkelijk om een beurs als het MWC af te zeiken. Er zijn lelijke, stinkende journalisten, dieptreurige persruimtes en gadgets soms zinlozer dan een tandenborstel met app. Wij hebben daar als medium de afgelopen jaren meer dan eens gebruik van gemaakt. Vooral omdat er op zo’n beurs genoeg is om je over te verbazen. Dat er dan af en toe een gek of bijtend stukje uitkomt, is niet zo heel vreemd. Vinden wij althans.

Jij bent hier weer voor de zure stukjes? Nee. dat ben ik niet.

“Jij bent hier weer voor de zure stukjes?”, vroeg Dominic Viëtor van All About Phones WANT zich af toen ik hem tegen kwam op Pepcom, een soort van kofferbak verkoop-event voor merken die een gewone stand op het MWC niet kunnen betalen (wisten jullie bijvoorbeeld dat er zoiets als het ‘USB Implementers Forum inc’ bestaat?). Ik repliceerde met: ‘Nee’. En voegde eraan toe dat we altijd context aan die ‘zuurheid’ geven. Iets wat maar weinigen doen of durven doen, omdat, zeker online, de belangen omtrent advertenties soms net iets te groot zijn.

Da Vinci

Die belangen zijn begrijpelijk, maar zetten journalisten op een gevaarlijke manier buitenspel. Zonder hoogdravend te doen is dit iets waar Draadbreuk altijd op een geestige manier tegen wil vechten. Of op z’n minst melding van wil maken. Als een fabrikant een rare of belachelijke persconferentie geeft (LG, als ik Da Vinci interessant had gevonden was ik wel geschiedenisleraar geworden), dan mag je dat best zeggen. En als een journalist een te lang epistel over een onboeiende gadget tikt, of gewoon dronken bij een perstrip is, ook. “Dat is ook het grappige aan jullie”, zei Stella Jansen, pr-dame van Microsoft, Nokia, Lumia en al die meuk eromheen, halverwege de beurs tegen me, “Ik kan er altijd wel om lachen. Behalve als het om je eigen merk gaat.”

Dat klinkt als een veer in onze aars, maar niet is minder waar: vorig jaar noemde ze de stukjes van Draadbreuk’er Paul nog ‘ontzettend k*t’. Waarschijnlijk omdat hij ‘haar merk’ eens door het slijk had gehaald. En Willemijn Vader, opperbaas van een van de bekendste tech PR-bedrijven van Nederland, hielp me van de week voor een verhaal voor een ander medium heel vriendelijk aan een goede bron binnen Ericsson. We hebben zelfs een selfie gemaakt.

Ter vergelijking: op MWC 2016 had ze de namen van de gehele Draadbreuk-crew hoogstpersoonlijk van een netwerkborrel gehaald, omdat we de integriteit van haar ongetwijfeld bijzondere en zeer leerzame trip naar de Noordkaap in twijfel trokken. Op zich prima, ware het niet dat we daar zelf geen weet van hadden. Gevolg: een van de meest ongemakkelijke conversaties op een verder totaal-niets-aan-de-hand borreltje.

De LG G6 in een notendop.

De LG G6 in een notendop. Ook zonder Da Vinci te noemen best een aardige telefoon.

Blauwneus

Wat ik maar wil zeggen: iedereen heeft belangen en daar wordt altijd mee gespeeld. Dat is soms leuk en grappig, soms vermoeiend, soms vreemd. Ik hoorde dat de collega’s van Techzine nogal ontstemd waren omdat Coolblue een keer bij een perspresentatie van de Note 7 was. Want: dat is geen pers. Dat klopt. Coolblue is een webwinkel die zelf content maakt. En dat, gezien de views en populariteit, ontzettend goed doet. Dan is het niet gek dat bij een aankondiging Samsung vraagt of de webwinkels alvast zo’n, in mijn ogen bloedsaai, maar doeltreffend, videootje met zo’n blauwneus maakt.

Dit jaar bleek het MWC vooral een herhaling van zetten te zijn. Telefoons zijn weer iets sneller, IoT (Internet of Things) wordt heel groot en Vincent Everts loopt nog altijd in een lelijk pak te schreeuwen over transformaties en welke rol vooral hij daar in speelt. Everts beweerde overigens nog nooit van Draadbreuk te hebben gehoord. Dat liet hij aan zo’n beetje iedereen aan een dinertafel weten. Iets wat wij maar als een klein of vergeetachtig leugentje beschouwen (tip: effe naar beneden scrollen). Niet erg, wel leuk.

Nokia 3310: failliet van de beurs?

Dat de Nokia 3310 uit zijn as herrees en daarmee verreweg het belangrijkste nieuws op een van ’s werelds grootste techbeurzen was, zegt eigenlijk genoeg. Een telefoon die niets kan – behalve een potje Snake – en feitelijk allang bestaat, is dat het failliet van een beurs of toch een gebrek aan innovatie?

Grappig genoeg vond ik het meest indrukwekkende toestel op deze beurs de Blackberry Key One. Als Blackberry nou eens stopt met die drukdoenerij over ’the enterprise’ en al die zakelijke toestanden, kan dat nieuwe telefoontje best scoren. Dat toetsenbordje typt namelijk best fijn. Dat we er 600 euro voor moeten betalen, is alleen teveel van het goeie en zal dus vermoedelijk direct de reden zijn waarom ‘ie een langzame dood sterft. Al is het maar omdat in de gehele corporate business industry iedereen inmiddels een Microsoft Lumia heeft, precies vanwege die security-dingessen.

Top 3 MWC
Het immer gezellige social only-brand Hyped vroeg mij om een Top 3 video te maken van het MWC. Dat kan dus. En ziet er zo uit:
.

LG deed verder druk over de G6, Huawei over de P10, ik over 5G. Want: 5G komt eraan. Hoewel ik in een dubieuze club lange tijd met collegejournalisten heb geouwehoerd over of het niet gewoon ‘4G maar dan sneller’ is, lijkt de markt klaar voor ‘de vierde industriële revolutie’, aldus de CEO van Intel.

Voor de mensen die doorgaans niet zo geïnteresseerd zijn in netwerktechnologieën: 5G is zó snel dat het in theorie lagvrij is. Gevolg: operaties op afstand en nog meer zeer interessante toepassingen. Het is dus niet zo dat het alleen handig is voor de rode-oortjes streams op je mobiele telefoon, om maar wat te noemen.

Normaliter moet je als journalist zoeken naar goede bronnen voor zo’n ingewikkelde technologie, maar op MWC drongen twee CEO’s zich letterlijk aan me op om er wat over te zeggen. Samenvatting: het is nog toekomstmuziek, maar wanneer de juiste operatoren, fabrikanten en andere partijen met elkaar gaan samenwerken, wordt het iets waar IoT eindelijk echt IoT van lijkt te worden.

Was ik vorig jaar nog oprecht hyped over de HTC Vive, kwam mijn geluksmomentje nu bij een echte auto die ik vanuit mijn luie stoel kon laten crashen. Met dank aan 5G en een moeilijk verhaal over Network Slicing.

Na vieren moet je eten en bier op je stand hebben, fluisterde een AVM’er me toe

En ergens baal ik er nog steeds van dat Draadbreuk geen miljoenenbedrijf is. Mijn zo geliefde wens om een Draadbreuk-phone te maken kwam dit jaar dichterbij dan ooit. Bij het Chinese Huawo (ja, echt) kwam ik erachter dat je een volledige branded Android-phone voor 45 euro per stuk kan maken en laten verschepen naar Nederland. Als ik er drieduizend zou aanschaffen was dat zo gepiept. Tijdens een afterborrel bij AVM, die van de Fritz!Box-routers, zat ik even te berekenen waar ik die 135K vandaan zou halen. Financierders mogen in de mail.

photo Huawo

Gaat nog eens heel groot worden, die Huawo Draadbreuk P11.

Bier en ham bij Fritz!

Die borrel bij Fritz! was trouwens erg gezellig. Niet in de minste plaats omdat ze er goede Ibérico-ham hadden. “Geleerd van vorig jaar. Na vieren moet je eten en bier op je stand hebben”, fluisterde een AVM’er me toe. Ik geef hem gelijk. Ik was anders nooit naar AVM toegegaan en nu weet ik dat een ‘OEM-oplossing binnen de scope van AVM op de lange termijn niet rendabel zou zijn’. Pak je toch even mee, die kennis.

Terug naar de Draadbreuk-bril: ik wil helemaal niet altijd een zuur stukje tikken over een beurs. Sterker nog: ik heb er doorgaans heel veel lol. Maar als je redelijk kijkt naar de daadwerkelijke veranderingen op het gebied van telefoons, in de basis toch de essentie van het MWC (zeker in de *kots* blogosphere), dan is het heel summier. Ze zijn negen van de tien keer prima. Vier sterren en een kooptip. Dat werk.

Het MWC is daarmee vooral een kans om bij te praten, breder naar tech te kijken, kennis op te snuiven en erachter te komen dat Bellen.com’s Ben Woldring graag sjaaltjes draagt.

Dan kun je beter dat ‘leuk opschrijven’. Nietwaar? Tot volgend jaar, me dunkt.

Slecht haar. Een ouwe kop. Significante wallen. Maar: #mwc2017 je was weer fijn. En je clubjes ook.

Een bericht gedeeld door Ger de Gram (@gdegram) op