• Paul Gersen
• On 18 april 2015

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Google bijna klaar voor wereldheerschappij

Ziet er misschien schattig uit, zo’n robot, maar wacht maar tot oorlogsmisdaden gaan plegen.

Deze week ging het hart van iedereen die ook maar een klein beetje nerderigheid in zijn lichaam heeft even iets sneller kloppen. Reden: de nieuwe trailer van Star Wars: The Force Awakens, het zevende deel van de filmreeks dat eind dit jaar uitkomt. Vette ruimteschepen, stoere lichtzwaarden, angstaanjagende killer-robots: daar krijgen de techfanaten onder ons al snel een bolle broek van. Maar met een beetje pech hoeven we binnenkort helemaal niet meer naar de bioscoop voor een beetje futuristische techniek. Goed, het zal nog wel even duren voordat we onze boodschappen doen in een Millennium Falcon en dat we ons brood snijden met een laserstaal, is ook nog toekomstmuziek. Maar langzaamaan dringt het besef in de wereldpolitiek door dat robots die alles op hun pad in mootjes willen hakken best wel eens op korte termijn werkelijkheid kunnen worden. Daarom was er afgelopen dinsdag een meeting bij de Verenigde Naties over Lethal Autonomous Weapons Systems, oftewel: halve Terminators die ons allemaal dood willen hebben. Die zijn namelijk niet wenselijk en daarbij: er is nog helemaal geen wetgeving voor. Een lichtpuntje: het Japanse ministerie van Defensie heeft al aangegeven geen plannen te hebben om zulke robots te maken.

Toevalligerwijs kreeg Google dezelfde week een nieuw patent toegekend. De zoekmachinegigant is al een tijdje zéér geïnteresseerd in robots en kocht de afgelopen jaren al een aantal bedrijven die gespecialiseerd zijn in de technologie. Vorige maand patenteerde het bedrijf al een techniek om robots een persoonlijkheid te geven. En nu? Een manier om een oneindig aantal robots vanuit de cloud aan te sturen. Handig, als je bijvoorbeeld met stofzuigrobots een groot gebied wilt schoonmaken. Of als je met een leger de complete mensheid onder de duim wilt houden. Slaap lekker allemaal, nu het nog kan.

4. Breaking: Amerikaanse man heeft geen leven

Speciaal voor Nu.nl liet de gewonde man zijn blessure nog eens zien

Lang leve globalisering! Lang leve internet! Sinds we onze informatie overal ter wereld vandaan kunnen halen, is onze nieuwsvoorziening veranderd in een lange, doorlopende aflevering van Man Bijt Hond. Want jullie, lieve lezers, willen namelijk lezen en horen over rare mensen die nog raardere dingen doen en waar jullie weer van kunnen denken: goh, wat fijn, bij mij zit er misschien een steekje los, maar het kan altijd gekker. Tenminste, dat is wat het journaille lijkt te denken. Er hoeft in China maar een man een hoed van poep op zijn hoofd te hebben gezet, om daarna in de plaatselijke schoenenwinkel een sneaker aan zijn Johannes te hangen, of we kunnen het lezen op alle grote nieuwssites.

Ik ga niet zeggen dat ik het niet snap. Media houden immers alles bij en weten precies wat goed en niet goed wordt gelezen – ze gebruiken zelf het jeukwoord ‘converteren’. Er is immers een heel leger aan op de bank hangende huisvrouwen die tussen de Astro TV door wat leesvoer wil hebben. Daarom is Dave Roelvink immers een bekende Nederlander. Daarom zenden we stille tochten uit. Dáárom bestaat Britt Dekker. Maar kom op, Nu.nl, wij zijn anders! En als ik het heb over wij, bedoel ik mezelf, de lezers van Draadbreuk en alle andere mensen die geïnteresseerd zijn in tech en af en toe jullie technologie-artikelen erop na slaan. Prima dat jullie van iedere natte roddelscheet op smartphone-gebied een berichtje tikken, maar kom op: een verhaal over een man met een gescheurde pees in zijn hand omdat hij een spelletje iets te lang heeft gespeeld? Doe. Even. Normaal. Ga maar lekker weer de achterklap-pagina’s vullen met je non-nieuws, als je ons op hetzelfde niveau schat als de kijkers van RTL Boulevard en lezers van de Telegraaf, vertrekken we net zo lief. Doei!

3. Crowdfunding is een geschenk voor de wereld

Dit is de filmscene waar wij al jaren op zitten te wachten. The Hoff zelf waarschijnlijk ook.

Wat zijn het eigenlijk toch fijne tijden. Langzaamaan trekken wij, de internetgeneratie, de macht naar ons toe. Nooit eerder was de werking van vraag en aanbod voor amusement zo helder. Vinden we met z’n allen dat Hollywood te veel geld vraagt voor films en series? Prima, dan staan er mensen op die met piraterij de markt ondermijnen, de industrie dwingen om met een goed en betaalbaar alternatief te komen en ineens hebben we Netflix, waardoor we niet eens meer wíllen downloaden. Twintig euro voor een muziekalbum betalen? Zelfde werking en hallo Spotify! Kun je als Jay-Z zijnde wel zeuren, je vriendjes bellen en denken dat je er meer geld uit kunt slepen, maar stiekem weten we allemaal stiekem wel wat de toekomst van Tidal is. Nee, wil je de consument voor je winnen, moet je op een sympathieke manier iets bieden voor een schappelijke prijs.

En zo werkt het inmiddels ook met de inhoud van amusement. Met een allegaartje van een film die je ook nog eens hebt afgeraffeld, trek je geen bezoekers naar de bioscoop. Ja, misschien een paar, maar die schreeuwen op internet meteen dat je een wantstaltig product hebt gemaakt en dan resten louter nog de torrent-aantallen van mensen die gratis willen zien hoe slecht je film is. En door crowdfunding mogen we zelfs op de producentenstoel gaan zitten. Kijk, vroeger konden we allemaal wel een film willen waarin een kung-fuspecialist met hilarische oneliners terug in de tijd wordt gezonden om op een dinosaurus en met Vikingen als bontgenoten Adolf Hitler te verslaan, maar laten we eerlijk zijn: dat was er op het hoofdkantoor van Sony Pictures of Paramount waarschijnlijk niet doorgekomen. Door Kickstarter krijgen we ‘m binnenkort wel: in mei wordt de film Kung Fury gereleast. Er was zelfs nog geld over van de Kickstarter-campagne, dus werd David Hasselhoff gestrikt om de soundtrack te verzorgen. Nee mensen, beter wordt het dit jaar niet meer. Macht aan het volk!

2. Baas The Verge is een enorme eikel

Nilay Patel was onlangs jarig. Het feestje was een succes.

Het zal jullie vast niet zijn ontgaan: de Apple Watch is ter recensie naar de grote media gestuurd en overal duiken de reviews op. Bij The Verge ontfermde niemand minder dan hoofdredacteur Nilay Patel himself zich over de smartwatch voor een filmpje. Het werd een prima duidende video, maar menig kijker fronste toch eventjes toen de journalist begon over het horlogebandje, waardoor hij zich toch een beetje voor gek vond lopen. Waarom? Omdat Patel om zijn andere pols namelijk een enorme lederen armband met studs draagt, alsof hij zo van het podium van metalband Slayer is afgelopen. Voormalig Apple-executive en schrijver voor MondayNote, Jean-Louis Gassée kon het niet laten om er even een snedige opmerking over te maken.

Je zou denken dat Patel inmiddels wel is gewend aan vreemde blikken vanwege zijn armband en wel kon lachen om de opmerking – bij The Verge zijn ze immers niet vies van een beetje zelfspot. Maar niets bleek minder waar. De techmetalhead ontstak in woede en begon aan een ordinaire scheldpartij op Twitter, waar de honden, maar ook zijn volgers geen brood van lustten. Kansloos natuurlijk, vooral toen hij opmerkte dat de armband hem eraan moest helpen herinneren dat hij nooit in een ‘fucking pak wil lopen’. En wat draagt Nilay de complete video? Juist. Dan ben je een eikel van epische proporties.

1. Kijken hoe erg de Apple Watch opvalt. Met een camera op je hoofd.

Nee, ga nooit douchen met een camera op je hoofd.

Maar het kon nog gekker met de Apple Watch-reviews. Joanna Stern werkt bij de gerenommeerde krant The Wall Street Journal en besloot de volgers van het medium te laten zien hoe het leven met de smartwatch eruit ziet. Want daar zijn we natuurlijk erg benieuwd naar: hoe reageer jijzelf op zo’n apparaat, maar ook: hoe gaat je omgeving ermee om. En zo zien we Joanna in alledaagse omstandigheden met de gadget om haar pols: onder de douche (wat volgens Apple dus totáál niet de bedoeling is), bij een lunch met een collega, een toevallige ontmoeting met haar baas Rupert Murdoch (die, haha, ‘m even wil proberen en ‘m niet meer terug geeft, haha) en tijdens haar spinning-les.

Gemene deler in deze situaties: het valt wel op hoor, als je met de Apple Watch aan het spelen bent! Daar raken mensen van afgeleid! Nou, Joanna, weet je waar mensen waardoor mensen worden afgeleid? Omdat je een enorme stellage met een nog grotere camera op je hoofd hebt tijdens het testen! Hel, Pharrell Williams trekt doorgaans minder bekijks met zijn gigantische hoed op. Kijk, we snappen dat je af en toe even iets in scene moet zetten om de omstandigheden waarin je een smartwatch gebruikt te duiden, maar nu voelt het alsof we naar een sitcom zonder journalistieke waarde zitten te kijken. Had je maar niet behind-the-scenes-foto’s moeten plaatsen, want what has been seen, cannot be unseen.
Fotocredits:

Header: Twitter van Joanna Stern
De vinger: 09/06 – Bad Day via photopin (license)