• Bart
• On 8 december 2014

Noem me een gierige Hollander, maar het kopen van apps is niet mijn favoriete bezigheid. Dus als ik dan eens 2 euro en 38 cent betaal voor mijn favoriete app, dan baal ik als hij vervolgens zonder pardon uit de Play Store wordt gebonjourd. Het volgende relaas heeft de titel: Hoe ik in mijn hemd werd gezet door een toetsenbord-app. Of beter: waarom ik voor de aanschaf van een nieuwe app kijk of de ontwikkelaar te vertrouwen is.

Kii Keyboard was anderhalf jaar lang mijn stokpaardje. Dankzij de shitload aan opties, vele thema’s en tekstsnelkoppelingen (db > draadbreuk) was het zonder twijfel het beste Android-toetsenbord. En dat hebben mensen in mijn omgeving geweten ook. Geen idee hoeveel uiteindelijk overstag zijn gegaan en de premium-versie hebben aangeschaft, maar de developer heeft er ongetwijfeld een paar pils voor kunnen kopen.

Misschien zelfs zo veel dat-ie avond aan avond laveloos in de kroeg rondhing. Want de updatefrequentie ging hard omlaag, terwijl de bugs zich opstapelden. Ik heb een aantal reports ingediend en kreeg daar de eerste maanden nog een reactie op, maar later gaf hij niet meer thuis.

De bugs werden ook steeds hardnekkiger. Drukte je in WhatsApp op enter om een bericht te versturen, dan verscheen ineens het laatste woord weer in het typvenster. Misschien een Hollandsche gedachte, maar ik vond het bloedirritant dat ik betaald had voor een app, die van de één op andere dag geen updates meer ontving.

Ineens foetsie

Een paar weken geleden verdween de app ineens uit de Play Store. Kon de developer op zich niet veel aan doen, Google haalde de zaak offline na gezeik met Apple (!) over gebruikte emoticons, maar Kii was dus foetsie. Via de Google+-pagina van de ontwikkelaar was een beetje te volgen wat er allemaal speelde, maar wat vooral opviel was de gelatenheid. Het voelde alsof de ontwikkelaar dacht ‘ik heb er een leuk spaarcentje mee verdiend, het is wel goed zo. Ik kap ermee’.

De stekker ging uit het project, terwijl er andere mogelijkheden waarom om het project nieuw leven in te blazen. Iemand opperde op Google+ om verder te gaan in de Amazon Appstore. Misschien niet zo fancy en aantrekkelijk als de winkel van Google, maar wel een manier om door te gaan met je werk en je gebruikers tevreden te houden. Leuk idee, maar gebeurde niet. Kii is niet meer via normale wegen te krijgen (verdwaalde APK), dus betalende gebruikers hebben pech als ze een nieuwe telefoon hebben.

Twee uur bedenktijd, daarna ben je het bokkie

De hele gang van zaken bracht bij mij de discussie over wat je mag verwachten van betaalde apps weer naar boven. De Play Store heeft onlangs de bedenktijd na het installeren van apps verruimd naar twee uur, maar na die tijd sta je in je hemd. Of, zoals in de voorwaarden staat van Google:

If the return period has passed, we recommend contacting the app developer directly.

Als de developer, zoals bij Kii, besluit ermee te kappen en het toetsenbord te verwijderen uit de store, dan heb je pech. Het zorgt er bij mij voor dat ik voor de aanschaf van een app kijk naar de makers. Is het een eenling, zoals bij Kii, of een team? Heeft de app een goede site, waar de ontwikkelaar het bijvoorbeeld mogelijk maakt om bugs/ideeën achter te laten? En zijn ze bereikbaar via sociale media?

Er zijn overigens tal van goede voorbeelden te noemen. Shift Jelly bijvoorbeeld, het team achter de briljante podcast-app Pocket Casts. Goede site, bereikbaar voor commentaar en razendsnel als het gaat om bugfixes. Zo’n ontwikkelaar zou je het eigenlijk gunnen om elk jaar een bedrag te betalen voor het gebruik van de app, in plaats van één keer een paar euro.

De oplossing

Juist dat principe is misschien wel de oplossing. Betalen op jaarbasis, in plaats een groot bedrag in één keer. Werkt misschien niet voor games die heel even leuk zijn, maar wel voor apps die je jarenlang gebruikt, zoals een toetsenbord en mail- of podcast-app. Het beste voorbeeld is WhatsApp, waar – hoewel er velen zijn die nog nooit hebben betaald – dit principe gehanteerd wordt. Het zorgt voor een constantere stroom van inkomsten aan de ontwikkelaarskant en werkt motiverend. En als dan alsnog de stekker uit het project getrokken wordt, komt de klap minder hard aan dan zoals bij Kii.