• Paul Gersen
• Op 4 juli 2015

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Draadbreuk bezwijkt bijna door warmte

Tijdens de opnames van de Coolwheel-review reden vijf auto’s de sloot in

Ja, wij weten ook wel dat niemand vandaag ’t Wereldje gaat lezen. Jullie zitten allemaal lekker in de tuin met de barbecue aan en de voeten in zo’n lullig zwembadje te werken aan jullie teint. Lekker koud pilsje in de hand, bluetooth-speaker die het beste van Bob Marley afspeelt en keihard chillaxen. En wij gaan maar eens hetzelfde doen, want de afgelopen week zat door de hittegolf die ons land momenteel in zijn greep houdt vol hevige ontberingen. Zo had Ger het plan opgevat om met ondergetekende in Utrecht een dagje een Coolwheel te testen. Dat is dus de gadget met de meest ongeschikte naam ooit.

De Coolwheel is een soort Segway, maar dan zonder stuur: je beweegt door voor- of achterover te leunen. Leuk bedacht, maar wat men er even niet bij vermeldt, is dat het ongeveer heen studie van vier jaar vergt om te leren op het ding te staan. En dat het apparaat zo zwaar als een aambeeld is. Niet handig als je met 38 graden Celsius (op sommige plaatsen nog iets warmer) een leuk filmpje ervan wilt schieten. Na dertig minuten er alleen op proberen te staan en minstens tien bijna-doodervaringen rijker kon je van onze shirts al een sterke bouillon trekken en toen vond Ger het ook nog een leuk idee om een wedstrijdje te doen. In de brandende zon, welteverstaan. Het moet een apart tafereel zijn geweest: twee constant vallende jongens met een rare gadget die kletsnat van het zweer elkaar uit totaal onvermogen de huid vol aan het schelden zijn. Het koude goedmaakbiertje smaakte derhalve prima.

4. Skynet zet de aanval in

“Goedemorgen, bent u toevallig Sarah Connor?”

Wanneer mag je weer lachen als er iemand dood is gegaan? Dat hangt er natuurlijk vanaf. Om een sterfgeval goed te kunnen verwerken, is een rouwperiode nodig. Punt is: iedereen rouwt op een andere manier. Er zijn mensen die een week lang lopen te brullen en er zijn er die ermee omgaan door de humor van een situatie in te zien. Ik was eens bij een begrafenis waar de kistdragers (familie) met de tranen in de ogen een familielid ter grave droegen. Niet omdat het zo emotioneel was, maar omdat een oom de hele tijd zachtjes vroeg wie er zo liep te duwen en de rest zich moest inhouden om niet in gieren uit te breken. Ook dat is een verwerkingsproces.

Op the interwebs werkt het een beetje anders: daar lachen we gewoon om alles dat grappig is. Ook als er iemand dood gaat. Als je ergens leest dat er iemand aan de andere kant van de wereld is opgegeten door een kudde konijnen, gniffel je eerder dan dat je denkt aan de nabestaanden. Die ken je immers niet. Het ergste dat je kunt gebeuren is dat je mensen achter je aan krijgt als je grap gewoon niet leuk is. Of de fatsoenspolitie, die overal een punt van maakt. Onder die laatste categorie valt Sarah O’Connor, journaliste bij de Financial Times. Zij tweette over een bedrijfsongeval, waarbij een werknemer van Volkswagen gedood werd door een robot. Inderdaad Sarah, dat is heftig, maar kom op: als je wilt dat daar geen grappen over gemaakt worden, moet vooral jij daar geen aandacht aan besteden.

3. Film Steve Jobs duurt zeven uur

Wel handig: je hoeft niet te kunnen acteren, maar trek een coltrui aan en je bent Steve Jobs

Wat weten we over Steve Jobs? Nou, na het lijvige gelijknamige boek eigenlijk best veel, maar je kunt het in twee dingen samenvatten: Jobs bedacht goede producten en waar daarnaast een enorme zak. Verder gingen er vooral veel dingen om in zijn hoofd. Kortom: heel erg enerverend was hij niet. Sterker nog, als je zijn leven moet verfilmen, is de kans groot dat het net zo saai als de kledingkast van de wijlen Apple CEO. En toch besloot Hollywood dat te doen. Scenarioschrijver Aaron Sorkin (bekend met de techwereld vanwege The Social Network en verder briljant door The West Wing) werd ingehuurd, Michael Fassbender (Magneto!) mocht de hoofdrol spelen en Oscar-winnaar Danny Boyle regisseert de hele handel. Kunnen zij van dit toch wat vies ruikende verhaal een smakelijk taartje maken? Wij betwijfelen het. De makers hebben deze week de trailer uitgebracht. Duurt tweeënhalve minuut, voelt als een uur. Blijkbaar hebben de makers hun inspiratie gehaald uit de Apple-presentaties van de afgelopen jaren.

2. Lekker vallen in virtual reality

Neymar, net voordat hij struikelde over het kabeltje van zijn hoofdtelefoon

Dat virtual reality gaat ooit nog eens heel groot worden. Tenminste, als we niet meer na tien minuten kijken lopen te kokken van misselijkheid. Langzaamaan zien we steeds meer toffe dingen die ermee kunnen. Dat achtbaantje was natuurlijk leuk en dat aquarium ook, maar toen we de eerste spelmogelijkheden voorbij zagen komen, werden we pas echt enthousiast. Ook bij de grote bedrijven begint het door te dringen dat VR interessant kan zijn. Zo heeft Nike een video gemaakt waarmee je virtueel in de schoenen kunt staan van een profvoetballer. Tof idee! Maar hallo, waarom kies je dan in hemelsnaam voor Barcelona-vedette Neymar en niet voor bijvoorbeeld Cristiano Ronaldo, die ook een sponsorcontract met het merk heeft? Want het lijkt ons wel heel erg vermoeiend, een wedstrijd beleven door de ogen van een voetballer die de hele tijd schwalbes maakt, op de grond ligt en om kaarten vraagt.

1. Waarom we Jett Rebel niet gaan downloaden

Jett Rebel draagt ook wel eens een beha en speelt dan op een tamboerijn. Lekker vrij.

Over Apple gesproken: het kan niemand ontgaan zijn dat het bedrijf deze week Apple Music lanceerde. De eerste bevindingen zijn niet alleen maar positief. Onze Dennis luisterde voor ons een dag lang naar de Apple-radiozender Beats 1 en stond daarna op het punt zijn eigen trommelvliezen door te prikken. Ook het aanmelden bij de muziekstreamdienst was nogal omslachtig, wat een paar briljante geesten noopte deze hilarische en 85 stappen tellende tutorial te maken. Maar waar het natuurlijk ook over ging: de exclusieve content die wordt geboden. Goed, jullie weten inmiddels dat we dat principe verschrikkelijk onverstandig vinden, want je versnippert de markt en draait uiteindelijk het hele streaming-principe de nek om.

Waarom verbaast het ons dan niet dat uitgerekend Jett Rebel zijn nieuwe live-album exclusief op Apple Music heeft gereleased? Omdat wij de documentaire Who The Fuck Is Jett Rebel hebben gezien. Omdat we zijn televisie-optredens bij DWDD zagen. Jelte Tuinstra, want zo heet hij in het echt, is een poseur. Goede muzikant hoor, daar niet van, maar achter het imago van onbegrepen muzikant die het zichzelf enorm moeilijk maakt en achter de schermen vecht met innerlijke demonen, schuilt een keiharde marketingmachine. Want lekker raar zijn scoort op televisie en daardoor krijg je meer luisteraars en meer poen. Het fenomeen Jett Rebel draait om zo veel mogelijk publiciteit genereren. Gekke kleren, rare interviews en hup, Nederland heeft het weer over hem. En dat doet de kassa weer rinkelen, net als deze actie. Ik betwijfel ten zeerste hoe echt onze Jelte eigenlijk is. Zijn nieuwe plaat gaan we overigens niet downloaden hoor. Iemand die zijn eigen branche voor wat centen op aan het blazen is, luisteren we überhaupt niet meer.

Fotocredits:

Jett Rebel: Stills uit de videoclip van Tonight, regie: David Boudestein
Neymar:Neymar via photopin (license)