• Dennis de Vries
• On 3 november 2015

Als je nu op je werk zit, sta dan op van je bureau, loop naar je baas en zeg ‘m dat je de komende dagen even geen reet gaat uitvoeren. Deze post gaat namelijk over Agar.io, of Agario. De meest verslavende browsergame van 2015. Een doodsimpel spelletje, dat op onverwachts moment verrassend diep gaat.

Agario is een spelletje dat je gratis en voor niets in je internetbrowser kunt spelen tegen tientallen andere gamers. Het is de eenvoud ten top. Een verhaal zit er niet in, graphics stellen niets voor, er zit geen vaart in en de controls zijn doodeenvoudig. En toch wil je het spelen.

Wat is Agar eigenlijk?

Agario dankt zijn naam aan de gel die gebruikt wordt om in laboratoria cellen te laten groeien in kleine petrischaaltjes. Dat is ook het niveau waarop dit spel zich bevind. Je bent een blobje cellen, het petrischaaltje is jouw speelveld. Het doel is simpel: je moet de grootste worden. Dat doe je door voedsel te eten dat overal op het speelveld verschijnt, maar het gaat een stuk sneller als je een van de tientallen medespelers opeet. Iedereen die kleiner is kun je eten, wat dus ook betekent dat iedereen die groter is, jou kan opeten. Dan is het game over.

 
De controls zijn dodelijk simpel. Je blob beweegt zich rustig in de richting waarin jij jouw muis beweegt. Hoe groter je bent, hoe langzamer je wordt. Met de W-toets schiet je wat kleine blobjes weg, waardoor je ook kleiner wordt. Met de spatiebalk splijt je doormidden en schiet de helft van je blob weg, om korte tijd later weer samen te smelten tot één groot geheel. Dat laatste is de beste manier om tegenstanders te verorberen. Daarbij is het natuurlijk belangrijk dat je iemand pakt die kleiner dan de helft van jouw massa is, anders splijt je jezelf naar de ondergang.

Agar.io: simpel spel, onverwachte diepgang

Agario dook ergens in april ineens op 4Chan op. Vanaf daar werd het razendsnel populair. Er werden simpele skins toegevoegd om je blob te customizen. Uitgever Miniclip bracht een mobiele versie uit voor iOS en Android, en er doken vrij snel andere varianten op. Tijdens de Turkse verkiezingen was het zelfs het toneel van politieke propaganda, waarin voor- en tegenstanders elkaar in een petrischaaltje virtueel te lijf gingen. Hoewel het spel technisch gezien misschien niet heel geavanceerd is, is de gameplay dat des temeer.

Zo’n dag dat je het opneemt tegen Polen, de NASA…en Bob. Fuck Bob.

 
De balans is namelijk uitstekend. Ben je klein, dan ben je kwetsbaar, maar ook nagenoeg ongrijpbaar door je snelheid. Dit zorgt ervoor dat je in een vroeg stadium rustig massa kunt opbouwen tussen al je tegenstanders. En als het te heet onder je voeten wordt, kun je schuilen bij één van de vele virussen die je tegenkomt. Wordt je groter, dan moet je die virussen vermijden als…als een virus. Blubber er overheen en je blob spat uit elkaar, wat jou een gegarandeerde prooi maakt voor iedereen om je heen. De beste manier om snel groter te groeien is door te splitsen en zo andere blobs op te eten, maar dan betekent direct dat je kwetsbaarder bent. In elke fase van het spel kom je weer andere bedreigingen maar ook andere kansen tegen. Niet voor niets staan er op Reddit complete threads met uitgebreide strategieën voor het op het oog zo simpele spelletje.

Wat Agario leert over het leven enzo

Maar interessanter is nog de parallel met de echte wereld. Agario spelen is over het leven leren. Te vaak splitsen om zo snel tegenstanders te eten, leidt onherroepelijk tot de dood. Een gulzigheid die ook in het echte leven genadeloos wordt afgestraft. Maar met afwachtendheid kom je ook niet ver. Soms moet je risico’s nemen, want stil blijven staan schiet niet op. Vriendschappen sluiten met andere blobs kan je heel ver brengen. Maar door het gebrek aan chatrooms gaat dit puur op basis van vertrouwen, en kan het zomaar zijn dat jouw agario-vriendschap een illusie bleek als jouw vriend zich tegen je keert. Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom, zeg maar. En hoge bomen vangen veel wind. Zodra je in de top 3 staat, kun je er op wachten dat iedereen bloed ruikt en achter je aan komt.

>> Zelf proberen? Hier kun je Agar.io spelen.

Je hebt ook genoeg tijd om hierover te filosoferen. Voor Agario heb je geen razendsnelle reflexen nodig. Zeker als je wat groter wordt, beweeg je tergend langzaam voort. Aan de spanning doet dat niets af: langzaam vooruitgaan betekent ook langzaam wegkomen, wat tenenkrommende situaties op kan leveren. En het betekent dat je genoeg tijd hebt om over het leven na te denken. Belangrijke vragen als: ‘wat doe ik met mijn leven?‘ en ‘moet ik niet weer eens aan het werk, voordat iedereen doorheeft dat ik al de hele dag geen ruk heb uitgevoerd?‘. Maar dan ga je af, start je een nieuw spelletje en filosofeer je weer rustig verder.