• Dennis de Vries
• Op 3 december 2014

Hiep, hiep hoera. De Playstation is vandaag 20 jaar oud geworden. Op 3 december 1994 werd de originele Playstation ter wereld gebracht. Op deze dag, twintig jaar terug, ging hij in Japan in de verkoop. Uiteindelijk moesten we in Europa nog ruim driekwart jaar wachten, maar dat weerhoudt ons er niet van om kaarjes uit te blazen en terug te kijken op de vele uren doorgebracht met deze iconische console.

Met weemoed denken we nog wel eens terug aan de 90’s. Toen de wereld nog overzichtelijk was. Je was skater of gabber, je kon gewoon over straat in een afgedragen houthakkershemd en bands als Nirvana prijkten bovenaan de hitlijsten. En iedereen die je kende besteedde zijn vrije middagen aan de Playstation. Sony’s gameconsole was de stoerste spelcomputer ooit gemaakt. Vergeleken met de Playstation leek de SNES en de Nintendo 64 kinderspeelgoed. Dat had lang niet altijd te maken met de games of de grafische prestaties. Een stukje marketing hielp. De Playstation werd voornamelijk in de markt gezet als extreem stoer apparaat voor jonge mannen. En als jongetje, hard strevend naar naar jong-manschap, wilde je daar maar wat graag bij horen. Dus als je weer zo’n krankzinnige commercial op tv voorbij zag komen, waarin geen seconde aan computergames te zien was, dan dacht je maar één ding. Dit wil ik ook.
 

 
Uiteindelijk duurde het nog even voordat ik genoeg kranten bezorgd had om een Playstation te kopen. En dat was dan nog een tweedehandsje. Een klasgenoot moest op school beter zijn best gaan doen van zijn pa en ma, en dat betekende dat de Playstation de deur uit moest. Voordeel voor mij was dat ik een koopje had, en er al flink wat spellen bij zaten. Nog groter voordeel, was dat hij al ‘omgebouwd’ was. Een analoge hack om piraterij mogelijk te maken. In de jaren ’90 kende iedereen wel iemand die iemand kende die Playstations kon ombouwen, waarna je er gekopieerde spellen in kon gebruiken.

Kortom: ik heb flink wat games de revue zien passeren. Maar er zijn een paar waar ik bij bleef hangen en waar ik de controllers bijna op stuk gespeeld heb. Zoals:
 

Grand Theft Auto

Yup, ik ben GTA-fan. Van het eerste uur, mag je bijna wel zeggen. Want de liefde begon bij de allereerste versie. Je keek van recht boven op Vice City, San Andreas en Liberty City, waar je bijna ongekende vrijheden had. Een episch verhaal zat er nog niet echt in. Af en toe reed je naar een telefooncel om een opdracht aan te nemen van één van de gangsterbazen in de stad. Dat resulteerde bijna altijd in chaos, achtervolgingen, explosies en de dood.
Na de Playstation-versie stukgespeeld te hebben, stapte ik overigens over op de PC. Daar kon je auto’s naar wens aanpassen én online tegen een vriend spelen. Door de spraakfunctie van MSN-messenger op de achtergrond te laten draaien, kon je gewoon tegen elkaar praten terwijl je midden op straat met raketwerpers op elkaar schoot.
Beste moment: Bij een overwinning rende je al boerend en scheten latend rondjes om het stoffelijk overschot op het asfalt. Teabaggen 1.0.
 

Gran Turismo

Man, wat zag dit spel er geweldig uit. Het was bijna onvoorstelbaar dat die graphics mogelijk waren op een spelcomputer. Alsof je een film keek. Nee, alsof je er middenin zat! Ik weet nog dat ik dat echt dacht. En in mijn herinnering was Gran Turismo ook een grafisch bijzonder mooi spel. Bovenstaande gameplay-video is voor mij dus even slikken. Het ziet er, naar hedendaagse standaard, gewoon niet uit. Dat mocht de pret destijds niet drukken. Gran Turismo is een game waarbij je begint met een boodschappenwagentje en je uiteindelijk moet opwerken tot de betere supercars. Ik heb tegenwoordig wel wat beters te doen, maar toen had ik daar alle tijd voor.
Beste moment: Het winnen van ‘Endurance races’, waarbij je bijna drie uur lang dezelfde rondjes reed. Geez…waar haalde ik de tijd vandaan?
  

Metal Gear Solid

Ik denk niet dat ik ooit nog een game heb gespeeld waarbij ik zo het idee had ín een spannende film te zitten. Metal Gear Solid was een belevenis van begin tot eind. Een ideale mix een fantastisch verhaal met goede personages, en retespannende gameplay. Met vernuft moest je Solid Snake langs oplettende bewakers leiden. Een peuk opsteken om bewegingssensoren zichtbaar te maken, door ventilatieschachten kruipen en via de intercom om advies vragen. De eindbazen waren uitdagend, maar niets voelde beter om na twintig keer proberen Revolver Ocelot voor zijn flikker te schieten. Ik kon na het uitspelen niet wachten om ‘m weer uit te spelen, omdat je daarna het spel in een smoking en uiteindelijk in stealth-suit kon spelen.
Beste moment: In geen enkel anders spel kon je zoveel lol hebben met een kartonnen doos.
  

Tony Hawk’s Pro Skater

Maar als er één game is waar ik echt geen genoeg van kon krijgen, dan was het Tony Hawk’s Pro Skater. Ja, ik had zelf een skateboard. Maar die liet ik lange tijd lekker in de schuur om boven op mijn kamer te skaten in The Warehouse, bij Venice Beach, op het schoolplein of uiteindelijk in Area 51. De controls van het spel waren briljant en lieten je echt bestaande skatemoves vrijwel eindeloos aan elkaar rijgen tot krankzinnige combo’s. Een epische en tijdloze soundtrack met bands als Suicidal Tendencies, Dead Kennedys en Primus vind je zelden in games. De opvolger, THPS2, heb ik misschien nog wel intensiever gespeeld, uiteraard virtueel gekleed in een Spiderman-kostuum. Als je de careermode had voltooid met een pro-skater, kreeg je een korte promo te zien van de skater in kwestie. Met echte beelden. Wat een helden zaten er in deze game zeg.
Beste moment: Je stukbijten op de ‘Holy S***-grind’ in The Warehouse.
  

Playstation 4 20th Anniversary edition

Normaal wens je op iemands verjaardag ‘m nog vele jaren toe, maar voor de Playstation heeft dat geen zin. We hebben inmiddels iets wat oneindig veel beter is, ook afkomstig van Sony. Omdat het grote bedrijf graag inspeelt op onze melancholie hebben ze vandaag, speciaal voor de gelegenheid, een nieuwe Playstation 4 getoond. Het is een zeldzame ’20th Anniversary’ editie waarvan er 12.300 worden verkocht. Als eerbetoon aan de originele Playstation is deze PS4 uitgevoerd in ‘original’ grijs, met het vierkleurige logo prominent aanwezig. Als extraatje is er een motiefje van de PS-iconen op de knoppen van de controller in verwerkt. Het klinkt misschien niet heel bijzonder, maar lieve hemel…dat grijs….ik wil ‘m.
 

Welke spellen heb jij stukgespeeld op de jarige Job? Deel je ervaringen in de comments! Vinden wij leuk!